Gömülü Türler

Aşağıdaki bölümlerde, yorumlayıcıda yerleşik olarak yer alan standart türler açıklanmaktadır.

Başlıca gömülü türler sayısallar, diziler, eşleşmeler, sınıflar, örnekler ve kural dışı durumlardır.

Bazı koleksiyon sınıfları değişebilirdir. Üyelerini yerinde ekleyen, çıkaran veya yeniden düzenleyen ve belirli bir öğe döndürmeyen metotlar, her zaman koleksiyon örneğini değil None değerini döndürür.

Bazı işlemler birkaç nesne türü tarafından desteklenir; özellikle, tüm nesneler eşitlik için karşılaştırılabilir, doğruluk değeri için test edilebilir ve bir dizeye dönüştürülebilir (repr() fonksiyonu veya hafif farklı olan str() fonksiyonu ile). İkinci fonksiyon, bir nesne print() ile yazdırıldığında dolaylı olarak kullanılır.

Doğruluk Değeri Testi

Herhangi bir nesne, if veya while koşulunda veya aşağıdaki Boolean işlemlerinin işleneni olarak kullanımında doğruluk değeri için test edilebilir.

By default, an object is considered true unless its class defines either a __bool__() method that returns False or a __len__() method that returns zero, when called with the object. [1] Here are most of the built-in objects considered false:

• constants defined to be false: None and False

• herhangi bir sayısal türden sıfır: 0, 0.0, 0j, Decimal(0), Fraction(0, 1)

• boş diziler ve koleksiyonlar: '', (), [], {}, set(), range(0)

Boolean sonucu olan işlemler ve gömülü fonksiyonlar, aksi belirtilmedikçe her zaman false için “0” veya “False” ve true için “1” veya “True” döndürür. (Önemli istisna: Boolean işlemleri “or” ve “and” her zaman işlenenlerinden birini döndürür.)

Boolean İşlemleri — and, or, not

Bunlar artan önceliğe göre sıralanmış Boolean işlemleridir:

İşlem	Sonuç	Notlar
x or y	x doğruysa, x, aksi halde y	(1)
x and y	x yanlışsa, x, aksi halde y	(2)
not x	x yanlışsa, True, aksi halde False	(3)

Notlar:

1. Bu bir kısa devre operatörüdür, bu nedenle ikinci argümanı yalnızca birincisi yanlışsa değerlendirir.

2. Bu bir kısa devre operatörüdür, bu nedenle sadece ilki doğruysa ikinci argümanı değerlendirir.

3. not Boolean olmayan operatörlerden daha düşük bir önceliğe sahiptir, bu nedenle not a == b, not (a == b) olarak yorumlanır bu sebeple a == not b bir söz dizimi hatasıdır.

Karşılaştırmalar

Python’da sekiz karşılaştırma işlemi vardır. Hepsinin önceliği aynıdır (Boolean işlemlerinden daha önceliklidir). Karşılaştırmalar isteğe bağlı olarak zincirlenebilir; örneğin, x < y <= z, x < y and y <= z ile eş değerdir, ancak y yalnızca bir kez değerlendirilir (ancak her iki durumda da x < y yanlış olduğu tespit edildiğinde z hiç değerlendirilmez).

Bu tablo karşılaştırma operatörlerini özetlemektedir:

İşlem	Anlamı
<	kesinlikle daha az
<=	daha az veya eşit
>	kesinlikle daha büyük
>=	daha büyük veya eşit
==	eşit
!=	eşit değil
is	nesne kimliği
is not	olumsuz nesne kimliği

Farklı sayısal türler dışında, farklı türdeki nesneler hiçbir zaman eşit olarak karşılaştırılmaz. == operatörü her zaman tanımlanır, ancak bazı nesne türleri için (örneğin, sınıf nesneleri) is ile eş değerdir. <, <=, > ve >= operatörleri yalnızca anlamlı oldukları yerde tanımlanır; örneğin, argümanlardan biri karmaşık bir sayı olduğunda bir TypeError hatası oluştururlar.

Normalde, bir sınıfın özdeş olmayan örnekleri, sınıf __eq__() metodunu tanımlamadığı sürece eşit olmayan olarak karşılaştırılır.

Bir sınıfın örnekleri, sınıf yeterli metotları tanımlamadıkça, aynı sınıfın diğer örneklerine veya diğer nesne türlerine göre sıralanamaz __lt__(), __le__() , __gt__() ve __ge__() (karşılaştırma operatörlerin geleneksel anlamlarını istiyorsanız, __lt__() ve __eq__() genellikle yeterli olacaktır).

is ve is not operatörlerinin davranışı özelleştirilemez; ayrıca herhangi iki nesneye uygulanabilirler ve asla bir hata oluşturmazlar.

Two more operations with the same syntactic priority, in and not in, are supported by types that are iterable or implement the __contains__() method.

Sayısal Türler — int, float, complex

Üç farklı sayısal tür vardır: integers, floating point numbers, ve complex numbers. Ayrıca, Booleanlar tam sayıların bir alt türüdür. Tam sayıların kesinliği sınırsızdır. Gerçel sayılar genellikle C dilinde double kullanılarak uygulanır; programınızın çalıştığı makine için gerçel sayıların kesinliği ve dahili gösterimi hakkında bilgi sys.float_info içinde mevcuttur. Karmaşık sayıların her biri bir gerçel sayı olan gerçek ve sanal birer kısımları vardır. Bu parçaları z karmaşık sayısından ayıklamak için z.real ve z.imag kullanın. (Standart kütüphane, rasyonel sayılar için fractions.Fraction ve kullanıcı tarafından tanımlanabilen hassasiyete sahip gerçel sayılar için decimal.Decimal ek sayısal türlerini içerir.)

Sayılar, sayısal değişmezlerle veya, gömülü fonksiyonlar ve operatörlerin sonucu olarak oluşturulur. Sade tam sayı değişmezleri (onaltılı, sekizli ve ikili sayılar dahil) tam sayıları verir. Ondalık nokta veya üs işareti içeren sayısal değişmezler, gerçel sayıları verir. Sayısal bir değişmeze 'j' veya 'J' eklemek, tam veya gerçel bir sayıya eklenince gerçek ve hayali kısımları olan bir karmaşık sayı ortaya çıkaran, hayali bir sayı üretir.

Python karma aritmetiği tam olarak destekler: herhangi bir ikili aritmetik operatörü farklı sayısal türlerde işlenenlere sahip olduğunda, “dar” türe sahip işlenen, tam sayı karmaşık sayıdan daha dar olan gerçel sayıdan daha dar olduğu diğerininkine genişletilir. Farklı türlerdeki sayıların karşılaştırılması, bu sayıların tam değerleri karşılaştırılıyormuş gibi davranır. [2]

int(), float() ve complex() yapıcıları belirli bir türde sayılar üretmek için kullanılabilir.

Tüm sayısal türler (karmaşık sayılar hariç) aşağıdaki işlemleri destekler (işlemlerin öncelikleri için bkz. Operator precedence):

İşlem	Sonuç	Notlar	Tam dokümantasyon
x + y	x ve y ‘nin toplamı
x - y	x ve y ‘nin farkı
x * y	x ve y ‘nin çarpımı
x / y	x ‘in y ‘ye bölümü
x // y	x ve y ‘nin kat bölümü	(1)(2)
x % y	x / y işleminde kalan	(2)
-x	x ‘in negatifi
+x	x ‘in değişmemişi
abs(x)	x ‘in mutlak değeri		abs()
int(x)	x ‘in integer tam sayıya (integer) dönüştürülmüş hali	(3)(6)	int()
float(x)	x ‘in gerçel sayıya (float) dönüştürülmüş hali	(4)(6)	float()
complex(re, im)	gerçek kısmı re, sanal kısmı im olan bir karmaşık sayı. im varsayılan olarak sıfırdır.	(6)	complex()
c.conjugate()	c karmaşık sayısının eşleniği
divmod(x, y)	(x // y, x % y) ifadesinin ikilisi	(2)	divmod()
pow(x, y)	x üzeri y	(5)	pow()
x ** y	x üzeri y	(5)

Notlar:

1. Also referred to as integer division. For operands of type int, the result has type int. For operands of type float, the result has type float. In general, the result is a whole integer, though the result’s type is not necessarily int. The result is always rounded towards minus infinity: 1//2 is 0, (-1)//2 is -1, 1//(-2) is -1, and (-1)//(-2) is 0.

2. Karmaşık sayılar için değil. Bunun yerine uygunsa abs() kullanarak gerçel sayılara dönüştürün.

3. Conversion from float to int truncates, discarding the fractional part. See functions math.floor() and math.ceil() for alternative conversions.

4. float ayrıca “nan” ve “inf” dizelerini, Sayı Değil ( Not a Number -> NaN) ve pozitif veya negatif sonsuzluk için isteğe bağlı bir “+” veya “-” ön ekiyle kabul eder.

5. Python, diğer programlama dillerinde de olduğu gibi pow(0, 0) = 1 ve 0 ** 0 = 1 şeklinde tanımlar.

6. Kabul edilen sayısal değişmezler, 0 ile 9 arasındaki rakamları veya herhangi bir Unicode eş değerini (“Nd” özelliğine sahip kod noktaları) içerir.

   See the Unicode Standard for a complete list of code points with the Nd property.

Tüm numbers.Real türleri (int ve float) ayrıca aşağıdaki işlemleri içerir:

İşlem	Sonuç
math.trunc(x)	x Integral şeklinde kısaltıldı
round(x[, n])	x n haneye yuvarlanır, yarıdan çifte yuvarlanır. n atlanırsa, n varsayılan olarak 0 olur.
math.floor(x)	en büyük Integral <= x
math.ceil(x)	en küçük Integral >= x

Ek sayısal işlemler için math ve cmath modüllerine bakın.

Tam sayı Türlerinde Bit Düzeyinde İşlemler

Bit düzeyinde işlemler yalnızca tam sayılar için anlamlıdır. Bit düzeyinde işlemlerin sonucu, sonsuz sayıda işaret biti ile ikiye tümleyende gerçekleştiriliyormuş gibi hesaplanır.

İkili bit düzeyinde işlemlerin öncelikleri, sayısal işlemlerden daha düşük ve karşılaştırmalardan daha yüksektir; ~ tekli işlemidiğer tekli sayısal işlemlerle (+ ve -) aynı önceliğe sahiptir.

Bu tablo, artan önceliğe göre sıralanmış bit düzeyinde işlemleri listeler:

İşlem	Sonuç	Notlar
x | y	bit düzeyinde x or y	(4)
x ^ y	bit düzeyinde x exclusive or y	(4)
x & y	bit düzeyinde x and y	(4)
x << n	x, n bit kadar sola kaydırıldı	(1)(2)
x >> n	x, n bit kadar sağa kaydırıldı	(1)(3)
~x	x ‘in bitleri ters çevrildi

Notlar:

1. Negatif kaydırma sayıları geçersizdir ve ValueError hatasına sebep olur.

2. n bitlik sola kaydırma, pow(2, n) ile çarpmaya eş değerdir.

3. n bitlik sağa kaydırma, pow(2, n) ile kat bölümü işlemine eş değerdir.

4. Bu hesaplamaları, sonlu ikinin tümleyen temsilinde en az bir ekstra işaret uzatma biti ile yapmak ( 1 + max(x.bit_length(), y.bit_length()) veya daha fazla çalışan bit genişliği), sonsuz sayıda işaret biti varmış gibi aynı sonucu elde etmek için yeterlidir.

Integer (Tam sayı) Türlerinde Ek Metotlar

Int türü, numbers.Integral abstract base class ‘ı uygular. Ek olarak, birkaç metot daha sağlar:

int.bit_length()

İşaret ve baştaki sıfırlar hariç, ikili sistemde bir tam sayıyı (integer) temsil etmek için gereken bit sayısını döndürür:

>>> n = -37
>>> bin(n)
'-0b100101'
>>> n.bit_length()
6

Daha doğrusu, x sıfırdan farklıysa, x.bit_length(), 2**(k-1) <= abs(x) < 2**k olacak şekilde benzersiz k pozitif tam sayısıdır. Aynı şekilde, abs(x) doğru olarak yuvarlatılmış bir logaritmaya sahip olacak kadar küçük olduğunda, k = 1 + int(log(abs(x), 2)) olur. x sıfır ise, x.bit_length(), 0 döndürür.

Eşittir:

def bit_length(self):
    s = bin(self)       # binary representation:  bin(-37) --> '-0b100101'
    s = s.lstrip('-0b') # remove leading zeros and minus sign
    return len(s)       # len('100101') --> 6

3.1 sürümünde geldi.

int.bit_count()

Tam sayının mutlak değerinin ikili gösterimindeki birlerin sayısını döndürür. Buna nüfus sayımı da denir. Örneğin:

>>> n = 19
>>> bin(n)
'0b10011'
>>> n.bit_count()
3
>>> (-n).bit_count()
3

Eşittir:

def bit_count(self):
    return bin(self).count("1")

3.10 sürümünde geldi.

int.to_bytes(length=1, byteorder='big', *, signed=False)

Bir tam sayıyı temsil eden bir bayt dizisi döndürür.

>>> (1024).to_bytes(2, byteorder='big')
b'\x04\x00'
>>> (1024).to_bytes(10, byteorder='big')
b'\x00\x00\x00\x00\x00\x00\x00\x00\x04\x00'
>>> (-1024).to_bytes(10, byteorder='big', signed=True)
b'\xff\xff\xff\xff\xff\xff\xff\xff\xfc\x00'
>>> x = 1000
>>> x.to_bytes((x.bit_length() + 7) // 8, byteorder='little')
b'\xe8\x03'

Tam sayı, length bayt kullanılarak temsil edilir ve varsayılan olarak birdir. Tam sayı verilen bayt sayısıyla gösterilemezse OverflowError hatası ortaya çıkar.

byteorder argümanı, tam sayıyı temsil etmek için kullanılan bayt sırasını belirler ve varsayılan olarak "big" ‘dir. byteorder "big" ise, en önemli bayt, bayt dizisinin başındadır. byteorder "little" ise, en önemli bayt, bayt dizisinin sonundadır.

signed argümanı, tam sayıyı temsil etmek için ikinin tümleyeninin kullanılıp kullanılmayacağını belirler. signed False ise ve negatif bir tam sayı verilirse, bir OverflowError hatası ortaya çıkar. signed için varsayılan değer False şeklindedir.

The default values can be used to conveniently turn an integer into a single byte object:

>>> (65).to_bytes()
b'A'

However, when using the default arguments, don’t try to convert a value greater than 255 or you’ll get an OverflowError.

Eşittir:

def to_bytes(n, length=1, byteorder='big', signed=False):
    if byteorder == 'little':
        order = range(length)
    elif byteorder == 'big':
        order = reversed(range(length))
    else:
        raise ValueError("byteorder must be either 'little' or 'big'")

    return bytes((n >> i*8) & 0xff for i in order)

3.2 sürümünde geldi.

3.11 sürümünde değişti: Added default argument values for length and byteorder.

classmethod int.from_bytes(bytes, byteorder='big', *, signed=False)

Verilen bayt dizisi tarafından temsil edilen tam sayıyı döndürür.

>>> int.from_bytes(b'\x00\x10', byteorder='big')
16
>>> int.from_bytes(b'\x00\x10', byteorder='little')
4096
>>> int.from_bytes(b'\xfc\x00', byteorder='big', signed=True)
-1024
>>> int.from_bytes(b'\xfc\x00', byteorder='big', signed=False)
64512
>>> int.from_bytes([255, 0, 0], byteorder='big')
16711680

The argument bytes must either be a bytes-like object or an iterable producing bytes.

The byteorder argument determines the byte order used to represent the integer, and defaults to "big". If byteorder is "big", the most significant byte is at the beginning of the byte array. If byteorder is "little", the most significant byte is at the end of the byte array. To request the native byte order of the host system, use sys.byteorder as the byte order value.

signed argümanı, tam sayıyı temsil etmek için ikinin tümleyeninin kullanılıp kullanılmadığını gösterir.

Eşittir:

def from_bytes(bytes, byteorder='big', signed=False):
    if byteorder == 'little':
        little_ordered = list(bytes)
    elif byteorder == 'big':
        little_ordered = list(reversed(bytes))
    else:
        raise ValueError("byteorder must be either 'little' or 'big'")

    n = sum(b << i*8 for i, b in enumerate(little_ordered))
    if signed and little_ordered and (little_ordered[-1] & 0x80):
        n -= 1 << 8*len(little_ordered)

    return n

3.2 sürümünde geldi.

3.11 sürümünde değişti: Added default argument value for byteorder.

int.as_integer_ratio()

Return a pair of integers whose ratio is equal to the original integer and has a positive denominator. The integer ratio of integers (whole numbers) is always the integer as the numerator and 1 as the denominator.

3.8 sürümünde geldi.

int.is_integer()

Returns True. Exists for duck type compatibility with float.is_integer().

3.12 sürümünde geldi.

Gerçel Sayılarda Ek Metotlar

Float türü, numbers.Real abstract base class ‘ı uygular. Float ayrıca aşağıdaki ek metotlara sahiptir.

float.as_integer_ratio()

Return a pair of integers whose ratio is exactly equal to the original float. The ratio is in lowest terms and has a positive denominator. Raises OverflowError on infinities and a ValueError on NaNs.

float.is_integer()

Float örneği integral değeriyle sonluysa True, aksi takdirde False döndürür:

>>> (-2.0).is_integer()
True
>>> (3.2).is_integer()
False

İki yöntem, onaltılık dizelere dönüştürmeyi destekler. Python’un floatları dahili olarak ikili sayılar olarak depolandığından, bir kayan noktayı decimal (ondalık) dizgeye dönüştürmek veya bu karakter dizisinden dönüştürmek genellikle küçük bir yuvarlama hatası içerir. Buna karşılık, onaltılık diziler, gerçel sayıların tam olarak gösterilmesine ve belirtilmesine izin verir. Bu, hata ayıklama sırasında ve sayısal çalışmalarda yararlı olabilir.

float.hex()

Bir gerçel sayının temsilini, onaltılık bir dize olarak döndürür. Sonlu gerçel sayılar için, bu gösterim her zaman başında bir 0x ve sonunda bir p ve üs içerecektir.

classmethod float.fromhex(s)

Gerçel sayıyı temsil eden bir onaltılık dize s’yi döndüren için sınıf (class) metodu. s dizesinin başında ve sonunda boşluk olabilir.

float.hex() ‘in bir örnek (instance) metodu olduğunu, float.fromhex() ‘in ise bir sınıf (class) metodu olduğunu unutmayın.

Onaltılık bir dize şu biçimi alır:

[sign] ['0x'] integer ['.' fraction] ['p' exponent]

where the optional sign may by either + or -, integer and fraction are strings of hexadecimal digits, and exponent is a decimal integer with an optional leading sign. Case is not significant, and there must be at least one hexadecimal digit in either the integer or the fraction. This syntax is similar to the syntax specified in section 6.4.4.2 of the C99 standard, and also to the syntax used in Java 1.5 onwards. In particular, the output of float.hex() is usable as a hexadecimal floating-point literal in C or Java code, and hexadecimal strings produced by C’s %a format character or Java’s Double.toHexString are accepted by float.fromhex().

Üssün onaltılık değil ondalık olarak yazıldığına ve katsayıyı çarpmak için 2’nin gücünü verdiğine dikkat edin. Örneğin, 0x3.a7p10 onaltılık dizesi, (3 + 10./16 + 7./16**2) * 2.0**10 veya 3740.0 gerçel sayısını temsil eder:

>>> float.fromhex('0x3.a7p10')
3740.0

3740.0 ‘a ters dönüştürme uygulamak, aynı sayıyı temsil eden farklı bir onaltılık dize verir:

>>> float.hex(3740.0)
'0x1.d380000000000p+11'

Sayısal türlerin hashlemesi

For numbers x and y, possibly of different types, it’s a requirement that hash(x) == hash(y) whenever x == y (see the __hash__() method documentation for more details). For ease of implementation and efficiency across a variety of numeric types (including int, float, decimal.Decimal and fractions.Fraction) Python’s hash for numeric types is based on a single mathematical function that’s defined for any rational number, and hence applies to all instances of int and fractions.Fraction, and all finite instances of float and decimal.Decimal. Essentially, this function is given by reduction modulo P for a fixed prime P. The value of P is made available to Python as the modulus attribute of sys.hash_info.

CPython uygulama ayrıntısı: Şu anda kullanılan asal sayı, 32 bit C uzunluğundaki makinelerde P = 2**31 - 1 ve 64-bit C uzunluğundaki makinelerde P = 2**61 - 1 şeklindedir.

İşte ayrıntılı kurallar:

• x = m / n negatif olmayan bir rasyonel sayıysa ve n P ile bölünemiyorsa, hash(x) ‘i m * invmod(n, P) % P olarak tanımlayın, bu durumda invmod(n, P), n modül P ‘nin tersini verir.

• x = m / n negatif olmayan bir rasyonel sayıysa ve n, P ile bölünebiliyorsa (ancak m değildir), o zaman n ‘nin P şeklinde ters modülü yoktur ve yukarıdaki kural geçerli değildir; bu durumda hash(x) i sys.hash_info.inf olarak tanımlayın.

• x = m / n negatif bir rasyonel sayıysa, hash(x) ‘i -hash(-x) olarak tanımlayın. Elde edilen hash -1 ise, bunu -2 ile değiştirin.

• sys.hash_info.inf ve -sys.hash_info.inf, pozitif sonsuz veya negatif sonsuz (sırasıyla) için hash değerleri olarak kullanılır.

• For a complex number z, the hash values of the real and imaginary parts are combined by computing hash(z.real) + sys.hash_info.imag * hash(z.imag), reduced modulo 2**sys.hash_info.width so that it lies in range(-2**(sys.hash_info.width - 1), 2**(sys.hash_info.width - 1)). Again, if the result is -1, it’s replaced with -2.

Yukarıdaki kuralları açıklığa kavuşturmak için, float veya complex olan rasyonel bir sayının hash ‘ini hesaplamak için gömülü hash ‘e eş değer örnek Python kodu:

import sys, math

def hash_fraction(m, n):
    """Compute the hash of a rational number m / n.

    Assumes m and n are integers, with n positive.
    Equivalent to hash(fractions.Fraction(m, n)).

    """
    P = sys.hash_info.modulus
    # Remove common factors of P.  (Unnecessary if m and n already coprime.)
    while m % P == n % P == 0:
        m, n = m // P, n // P

    if n % P == 0:
        hash_value = sys.hash_info.inf
    else:
        # Fermat's Little Theorem: pow(n, P-1, P) is 1, so
        # pow(n, P-2, P) gives the inverse of n modulo P.
        hash_value = (abs(m) % P) * pow(n, P - 2, P) % P
    if m < 0:
        hash_value = -hash_value
    if hash_value == -1:
        hash_value = -2
    return hash_value

def hash_float(x):
    """Compute the hash of a float x."""

    if math.isnan(x):
        return object.__hash__(x)
    elif math.isinf(x):
        return sys.hash_info.inf if x > 0 else -sys.hash_info.inf
    else:
        return hash_fraction(*x.as_integer_ratio())

def hash_complex(z):
    """Compute the hash of a complex number z."""

    hash_value = hash_float(z.real) + sys.hash_info.imag * hash_float(z.imag)
    # do a signed reduction modulo 2**sys.hash_info.width
    M = 2**(sys.hash_info.width - 1)
    hash_value = (hash_value & (M - 1)) - (hash_value & M)
    if hash_value == -1:
        hash_value = -2
    return hash_value

Boolean Type - bool

Booleans represent truth values. The bool type has exactly two constant instances: True and False.

The built-in function bool() converts any value to a boolean, if the value can be interpreted as a truth value (see section Doğruluk Değeri Testi above).

For logical operations, use the boolean operators and, or and not. When applying the bitwise operators &, |, ^ to two booleans, they return a bool equivalent to the logical operations “and”, “or”, “xor”. However, the logical operators and, or and != should be preferred over &, | and ^.

3.12 sürümünden beri kullanım dışı: The use of the bitwise inversion operator ~ is deprecated and will raise an error in Python 3.14.

bool is a subclass of int (see Sayısal Türler — int, float, complex). In many numeric contexts, False and True behave like the integers 0 and 1, respectively. However, relying on this is discouraged; explicitly convert using int() instead.

Yineleyici Türleri

Python, konteynerler üzerinde yineleme kavramını destekler. Bu, iki farklı metot kullanılarak uygulanır; bunlar, kullanıcı tanımlı sınıfların yinelemeyi desteklemesine izin vermek için kullanılır. Aşağıda daha ayrıntılı olarak açıklanan diziler, her zaman yineleme metotlarını destekler.

Container nesnelerinin iterable desteği sağlaması için bir metodun tanımlanması gerekir:

container.__iter__()

Bir iterator nesnesi döndürür. Nesnenin aşağıda açıklanan yineleyici protokolünü desteklemesi gerekir. Bir container, farklı yineleme türlerini destekliyorsa, bu yineleme türleri için özel olarak yineleyiciler istemek için ek yöntemler sağlanabilir. (Birden çok yineleme biçimini destekleyen bir nesneye örnek olarak hem genişlik öncelikli hem de derinlik öncelikli geçişi destekleyen bir ağaç yapısı verilebilir.) Bu metot, Python/C API’sindeki Python nesneleri için tür yapısının tp_iter yuvasına karşılık gelir.

Yineleyici nesnelerinin kendilerinin, birlikte iterator protocol ‘ü oluşturan aşağıdaki iki metodu desteklemesi gerekir:

iterator.__iter__()

iterator nesnesinin kendisini döndürür. Bu, hem containerların hem de yineleyicilerin for ve in ifadeleriyle birlikte kullanılmasına izin vermek için gereklidir. Bu metot, Python/C API’sindeki Python nesneleri için tür yapısının tp_iter yuvasına karşılık gelir.

iterator.__next__()

iterator ‘den sonraki öğeyi döndürür. Başka öğe yoksa, StopIteration hatasını verir. Bu metot, Python/C API’sindeki Python nesneleri için tür yapısının tp_iternext yuvasına karşılık gelir.

Python, genel ve özel dizi türleri, sözlükler ve diğer daha özel formlar üzerinde yinelemeyi desteklemek için birkaç yineleyici nesnesi tanımlar. Belirli türler, yineleyici protokolünün uygulanmasının ötesinde önemli değildir.

Bir yineleyicinin __next__() metodu StopIteration hatasını verdiğinde, sonraki çağrılarda bunu yapmaya devam etmelidir. Bu özelliğe uymayan uygulamalar bozuk sayılır.

Oluşturucu Tipleri

Python’s generators provide a convenient way to implement the iterator protocol. If a container object’s __iter__() method is implemented as a generator, it will automatically return an iterator object (technically, a generator object) supplying the __iter__() and __next__() methods. More information about generators can be found in the documentation for the yield expression.

Dizi Tipleri — list, tuple, range

Üç temel dizi türü vardır: listeler, demetler ve aralık nesneleri. binary data ve text strings ‘in işlenmesi için uyarlanmış ek dizi türleri, özel bölümlerde açıklanmıştır.

Yaygın Dizi İşlemleri

Aşağıdaki tablodaki işlemler, hem değiştirilebilir hem de değiştirilemez olan çoğu dizi türü tarafından desteklenir. collections.abc.Sequence ABC, bu işlemleri özel dize türlerinde doğru şekilde uygulamayı kolaylaştırmak için sağlanmıştır.

Bu tablo artan önceliğe göre sıralanmış dizi işlemlerini listeler. Tabloda s ve t aynı türden dizilerdir, n, i, j ve k tam sayılardır ve x, s tarafından dayatılan her tür ve değer kısıtlamasını karşılayan isteğe bağlı bir nesnedir.

in ve not in işlemleri, karşılaştırma işlemleriyle aynı önceliklere sahiptir. + (birleştirme) ve * (yineleme) işlemleri, karşılık gelen sayısal işlemlerle aynı önceliğe sahiptir. [3]

İşlem	Sonuç	Notlar
x in s	s ‘nin bir öğesi x ‘e eşitse True, aksi takdirde False	(1)
x not in s	s ‘nin bir öğesi x ‘e eşitse False, aksi taktirde True	(1)
s + t	s ve t ‘nin birleşimi	(6)(7)
s * n veya n * s	s ‘yi kendisine n kez eklemeye eş değer	(2)(7)
s[i]	s ‘nin i‘inci öğesi, orijin 0	(3)
s[i:j]	s ‘nin i ‘den j ‘ye kadar olan dilimi	(3)(4)
s[i:j:k]	s ‘nin i ‘den j ‘ye kadar olan dilimi, k ‘lik adımlarla (örneğin k = 2 ise, ikişer ikişer)	(3)(5)
len(s)	s ‘nin uzunluğu
min(s)	s ‘nin en küçük öğesi
max(s)	s ‘nin en büyük öğesi
s.index(x[, i[, j]])	x ‘in s içindeki ilk görüldüğü dizini (i dizininde veya sonrasında ve j dizininden önce)	(8)
s.count(x)	s ‘de x’in toplam görülme sayısı

Aynı türden diziler de karşılaştırmaları destekler. Özellikle, demetler ve listeler, karşılık gelen öğeler ile sözlükbilimsel olarak karşılaştırılır. Bu, eşit karşılaştırma yapılabilmesi için her öğenin eşit olarak karşılaştırması gerektiği ve iki dizinin aynı türde ve aynı uzunlukta olması gerektiği anlamına gelir. (Tüm ayrıntılar için dil referansındaki Comparisons bölümüne bakın.)

Forward and reversed iterators over mutable sequences access values using an index. That index will continue to march forward (or backward) even if the underlying sequence is mutated. The iterator terminates only when an IndexError or a StopIteration is encountered (or when the index drops below zero).

Notlar:

1. in ve not in işlemleri, genel durumda yalnızca basit sınırlama testi için kullanılırken, bazı özel diziler (örneğin: str, bytes ve bytearray) bunları sonraki dizi testi için de kullanır:

   >>> "gg" in "eggs"
   True
   

2. n ‘nin 0 ‘dan küçük değerleri 0 olarak değerlendirilir (bu, s ile aynı türde boş bir dizi verir). s dizisindeki öğeler kopyalanmaz, birden çok kez referans gösterilir (kullanılır). Bu, çoğunlukla yeni Python programcılarına musallat olur; şunu düşünün:

   >>> lists = [[]] * 3
   >>> lists
   [[], [], []]
   >>> lists[0].append(3)
   >>> lists
   [[3], [3], [3]]
   

   Olan şu ki, [[]] boş bir liste içeren tek elemanlı bir listedir, dolayısıyla [[]] * 3 ‘ün üç elemanı da bu boş listeye referanstır. lists öğelerinin herhangi birinin değiştirilmesi bu listeyi değiştirir. Bu şekilde farklı listelerin bir listesini oluşturabilirsiniz:

   >>> lists = [[] for i in range(3)]
   >>> lists[0].append(3)
   >>> lists[1].append(5)
   >>> lists[2].append(7)
   >>> lists
   [[3], [5], [7]]
   

   Daha fazla açıklama SSS gönderisinde mevcuttur: How do I create a multidimensional list?.

3. i veya j negatifse, dizin s: dizisinin sonuna göredir: len(s) + i veya len(s) + j değiştirilir. Ancak -0 ‘ın hala 0 olduğuna dikkat edin.

4. s ‘nin i ile j arasındaki dilimi, i <= k < j olacak şekilde k indeksine sahip öğelerin dizisi olarak tanımlanır. i veya j len(s) ‘den büyükse,``len(s)`` kullanın. i atlanırsa veya None ise, 0 kullanın. j atlanırsa veya None ise, len(s) kullanın. i, j ‘den büyük veya ona eşitse, dilim boştur.

5. The slice of s from i to j with step k is defined as the sequence of items with index x = i + n*k such that 0 <= n < (j-i)/k. In other words, the indices are i, i+k, i+2*k, i+3*k and so on, stopping when j is reached (but never including j). When k is positive, i and j are reduced to len(s) if they are greater. When k is negative, i and j are reduced to len(s) - 1 if they are greater. If i or j are omitted or None, they become “end” values (which end depends on the sign of k). Note, k cannot be zero. If k is None, it is treated like 1.

6. Değiştirilemez dizileri birleştirmek her zaman yeni bir nesneyle sonuçlanır. Bu, tekrarlanan birleştirme ile bir dizi oluşturmanın, toplam dizi uzunluğunda ikinci dereceden bir çalışma zamanı maliyetine sahip olacağı anlamına gelir. Doğrusal bir çalışma zamanı maliyeti elde etmek için aşağıdaki alternatiflerden birine geçmelisiniz:

   • str nesnelerini birleştiriyorsanız, bir liste oluşturabilir ve sonunda str.join() kullanabilir veya bir io.StringIO örneğine yazabilir ve tamamlandığında değerini alabilirsiniz

   • bytes nesnelerini birleştiriyorsanız, benzer şekilde bytes.join() veya io.BytesIO kullanabilir veya bir bytearray nesnesiyle yerinde birleştirme yapabilirsiniz. bytearray nesneleri değiştirilebilirdir ve verimli bir aşırı tahsis mekanizmasına sahiptir

   • tuple nesneleri birleştiriyorsanız, bunun yerine bir list öğesini genişletin

   • diğer türler için ilgili sınıf dokümantasyonunu inceleyin

7. Bazı dizi türleri (örneğin range) yalnızca belirli kalıpları takip eden öğe dizilerini destekler ve bu nedenle dizi birleştirmeyi veya tekrarlamayı desteklemez.

8. s içinde x bulunmadığında index ValueError hatasını verir. Tüm uygulamalar i ve j ek argümanlarının iletilmesini desteklemez. Bu argümanlar, dizinin alt bölümlerinin verimli bir şekilde aranmasını sağlar. Fazladan argümanları iletmek kabaca s[i:j].index(x) kullanmaya eş değerdir, yalnızca herhangi bir veri kopyalamadan ve döndürülen index dilimin başlangıcından ziyade dizinin başlangıcına göredir.

Değiştirilemez Dizi Tipleri

Değiştirilemez dizi türlerinin genellikle uyguladığı ve aynı zamanda değişken dizi türleri tarafından uygulanmayan tek işlem, gömülü hash() desteğidir.

Bu destek, tuple örnekleri gibi değiştirilemez dizilerin dict anahtarları olarak kullanılmasına, set ve frozenset örneklerinde saklanmasına izin verir.

Attempting to hash an immutable sequence that contains unhashable values will result in TypeError.

Değiştirilebilir Dizi Tipleri

Aşağıdaki tabloda yer alan işlemler değiştirilebilir dizi tiplerinde tanımlanmıştır. collections.abc.MutableSequence ABC, bu işlemleri özel dizi türlerinde doğru şekilde uygulamayı kolaylaştırmak için sağlanmıştır.

Tabloda s değiştirilebilir bir dizi türünün bir örneğidir, t yinelenebilir herhangi bir nesnedir ve x, s tarafından dayatılan herhangi bir tür ve değer kısıtlamasını karşılayan rastgele bir nesnedir (örneğin, bytearray yalnızca 0 <= x <= 255 değer kısıtlamasını karşılayan tam sayıları kabul eder).

İşlem	Sonuç	Notlar
s[i] = x	s ‘nin i öğesi x ile değiştirilir
s[i:j] = t	s ‘nin i ile j arasındaki dilimi, yinelenebilir t içeriğiyle değiştirilir
del s[i:j]	s[i:j] = [] ile eş değerdir
s[i:j:k] = t	s[i:j:k] ‘nin öğelerinin yerini t öğelerininkiler alır	(1)
del s[i:j:k]	s[i:j:k] ‘nin öğelerini listeden kaldırır
s.append(x)	dizinin sonuna x ekler (s[len(s):len(s)] = [x] ile eş değerdir)
s.clear()	s içindeki tüm öğeleri kaldırır (del s[:] ile eş değerdir)	(5)
s.copy()	s’nin sığ bir kopyasını oluşturur (s[:] ile eş değerdir)	(5)
s.extend(t) veya s += t	s ‘yi t ‘nin içeriğiyle genişletir (çoğunlukla s[len(s):len(s)] = t ile eş değerdir)
s *= n	n kez tekrarlanan içeriğiyle s ‘yi günceller	(6)
s.insert(i, x)	i tarafından verilen dizinde s ‘nin içine x ekler (s[i:i] = [x] ile eş değerdir)
s.pop() veya s.pop(i)	i noktasındaki öğeyi alır ve s öğesinden kaldırır	(2)
s.remove(x)	remove the first item from s where s[i] is equal to x	(3)
s.reverse()	s ‘nin öğelerini yerinde tersine çevirir	(4)

Notlar:

1. t, değiştirdiği dilimle aynı uzunlukta olmalıdır.

2. İsteğe bağlı i argümanı varsayılan olarak -1 şeklindedir, böylece varsayılan olarak son öğe kaldırılır ve döndürülür.

3. s ‘nin içinde x bulunmadığında remove() işlemi ValueError hatasını verir.

4. reverse() metodu, büyük bir diziyi tersine çevirirken yerden tasarruf sağlamak için diziyi yerinde değiştirir. Kullanıcılara yan etki ile çalıştığını hatırlatmak için ters diziyi döndürmez.

5. clear() and copy() are included for consistency with the interfaces of mutable containers that don’t support slicing operations (such as dict and set). copy() is not part of the collections.abc.MutableSequence ABC, but most concrete mutable sequence classes provide it.

   3.3 sürümünde geldi: clear() ve copy() metotları.

6. n değeri bir tam sayıdır veya __index__() uygulayan bir nesnedir. n ‘nin sıfır ve negatif değerleri diziyi temizler. Dizideki öğeler kopyalanmaz; Yaygın Dizi İşlemleri altında s * n için açıklandığı gibi, bunlara birden çok kez başvurulur.

Listeler

Listeler, tipik olarak (kesin benzerlik derecesinin uygulamaya göre değişeceği) homojen öğelerin koleksiyonlarını depolamak için kullanılan değiştirilebilir dizilerdir.

class list([iterable])

Listeler birkaç şekilde oluşturulabilir:

• Boş listeyi belirtmek için bir çift köşeli parantez kullanma: []

• Köşeli parantez kullanarak, öğeleri virgülle ayırarak: [a], [a, b, c]

• Liste kavrayışını kullanma: [x for x in iterable]

• Tür oluşturucuyu kullanma: list() veya list(iterable)

Yapıcı, öğeleri iterable ‘ın öğeleriyle aynı ve aynı sırada olan bir liste oluşturur. iterable; bir dizi, yinelemeyi destekleyen bir container veya yineleyici nesne olabilir. iterable zaten bir listeyse, iterable[:] ‘e benzer şekilde bir kopya oluşturulur ve döndürülür. Örneğin, list('abc'), ['a', 'b', 'c'] değerini döndürür ve list( (1, 2, 3) ), [ 1, 2, 3]. Argüman verilmezse, yapıcı [] yeni bir boş liste oluşturur.

Gömülü sorted() dahil olmak üzere diğer birçok işlem de listeler üretir.

Listeler, tüm common ve mutable dizi işlemlerini uygular. Listeler ayrıca aşağıdaki ek metodu da sağlar:

sort(*, key=None, reverse=False)

Bu metot, öğeler arasında yalnızca < karşılaştırmalarını kullanarak listeyi yerinde sıralar. Hatalar bastırılmaz - herhangi bir karşılaştırma işlemi başarısız olursa, tüm sıralama işlemi başarısız olur (ve liste büyük olasılıkla kısmen değiştirilmiş durumda kalır).

sort() yalnızca anahtar kelime tarafından iletilebilen iki argümanı kabul eder (keyword-only arguments):

key, her liste öğesinden bir karşılaştırma anahtarı çıkarmak için kullanılan bir argümanın işlevini belirtir (örneğin, key=str.lower). Listedeki her bir öğeye karşılık gelen anahtar bir kez hesaplanır ve ardından tüm sıralama işlemi için kullanılır. Varsayılan değer olan None, liste öğelerinin ayrı bir anahtar değeri hesaplamadan doğrudan sıralandığı anlamına gelir.

functools.cmp_to_key() yardımcı programı, 2.x stili cmp işlevini bir key işlevine dönüştürmek için kullanılabilir.

reverse bir boolean değeridir. True olarak ayarlanırsa, liste öğeleri, her karşılaştırma tersine çevrilmiş gibi sıralanır.

Bu yöntem, büyük bir diziyi sıralarken yerden tasarruf sağlamak için diziyi yerinde değiştirir. Kullanıcılara yan etki ile çalıştığını hatırlatmak için, sıralanan diziyi döndürmez (açıkça yeni bir sıralanmış liste örneği istemek için sorted() kullanın).

sort() metodunun kararlı olduğu garanti edilir. Bir sıralama, eşit olarak karşılaştırılan öğelerin göreli sırasını değiştirmemeyi garanti ediyorsa kararlıdır — bu, birden çok geçişte sıralama için yararlıdır (örneğin, departmana göre sıralama, ardından maaş derecesine göre).

Sıralama örnekleri ve kısa bir sıralama eğitimi için bkz. Sorting Techniques.

CPython uygulama ayrıntısı: Bir liste sıralanırken, listeyi değiştirmeye ve hatta incelemeye çalışmanın etkisi tanımsızdır. Python’un C uygulaması, listenin süre boyunca boş görünmesini sağlar ve bir sıralama sırasında listenin mutasyona uğradığını algılayabilirse ValueError hatasını verir.

Demetler

Tuple’lar, tipik olarak heterojen veri koleksiyonlarını depolamak için kullanılan değiştirilemez dizilerdir (örneğin, gömülü enumerate() tarafından üretilen 2 tuple). Tuple’lar, değiştirilemez bir homojen veri dizisinin gerekli olduğu durumlarda da kullanılır (bir set veya dict örneğinde depolamaya izin vermek gibi).

class tuple([iterable])

Tuple’lar çeşitli şekillerde oluşturulabilir:

• Boş demeti belirtmek için bir çift parantez kullanma: ()

• Tekli bir tuple için sonunda virgül kullanma: a, veya (a,)

• Öğeleri virgülle ayırma: a, b, c veya (a, b, c)

• Gömülü tuple() kullanmak: tuple() veya tuple(iterable)

Yapıcı, öğeleri iterable öğeleriyle aynı ve aynı sırada olan bir demet oluşturur. iterable bir dizi, yinelemeyi destekleyen bir container veya yineleyici nesne olabilir. iterable zaten bir tuple ise, değiştirilmeden döndürülür. Örneğin, tuple('abc'), ('a', 'b', 'c') ‘yi ve tuple( [1, 2, 3] ), (1, 2, 3) ‘yi döndürür. Herhangi bir argüman verilmezse, yapıcı yeni bir boş demet oluşturur ().

Bir demeti oluşturanın aslında parantez değil virgül olduğuna dikkat edin. Boş demet durumunda veya söz dizimsel belirsizliği önlemek için gerektiğinde parantezler isteğe bağlıdır. Örneğin, f(a, b, c) üç argümanlı bir fonksiyon çağrısı iken f((a, b, c)), tek argüman olarak 3’lü bir tuple içeren bir fonksiyon çağrısıdır.

Tuple’lar, tüm common dizi işlemlerini uygular.

Ada göre erişimin dizine göre erişimden daha net olduğu heterojen veri koleksiyonları için, collections.namedtuple() basit bir tuple nesnesinden daha uygun bir seçim olabilir.

Aralıklar

range türü, değiştirilemez bir sayı dizisini temsil eder ve genellikle for döngülerinde belirli sayıda döngü yapmak için kullanılır.

class range(stop)

class range(start, stop[, step])

Aralık oluşturucunun argümanları tamsayı olmalıdır (gömülü int veya __index__() özel metodunu uygulayan herhangi bir nesne). step argümanı atlanırsa, varsayılan olarak 1 olur. start argümanı atlanırsa, varsayılan olarak 0 olur. step sıfırsa, ValueError hatası ortaya çıkar.

Pozitif step için, r aralığının içeriği, i >= 0 ve r[i] < stop olmak üzere r[i] = start + step*i formülüyle belirlenir.

Negatif bir step için, aralığın içeriği hala r[i] = start + step*i formülüyle belirlenir, ancak kısıtlamalar i >= 0 ve r[i] > stop ‘dir.

Bir aralık nesnesi r[0] değer kısıtlamasını karşılamıyorsa, boş olacaktır. Aralıklar negatif indeksleri destekler, ancak bunlar pozitif indeksler tarafından belirlenen dizinin sonundan indeksleme olarak yorumlanır.

sys.maxsize ‘dan büyük mutlak değerler içeren aralıklara izin verilir, ancak bazı özellikler (len() gibi), OverflowError hatasınının ortaya çıkmasını sağlayabilir.

Aralık örnekleri:

>>> list(range(10))
[0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9]
>>> list(range(1, 11))
[1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10]
>>> list(range(0, 30, 5))
[0, 5, 10, 15, 20, 25]
>>> list(range(0, 10, 3))
[0, 3, 6, 9]
>>> list(range(0, -10, -1))
[0, -1, -2, -3, -4, -5, -6, -7, -8, -9]
>>> list(range(0))
[]
>>> list(range(1, 0))
[]

Aralıklar, birleştirme ve tekrar dışında tüm common dizi işlemlerini uygular (aralık nesnelerinin yalnızca katı bir kalıp izleyen dizileri temsil edebilmesi ve tekrarlama ve birleştirmenin genellikle bu kalıbı ihlal etmesi nedeniyle).

start

start parametresinin değeri (veya parametre sağlanmadıysa 0)

stop

stop parametresinin değeri

step

step parametresinin değeri (veya parametre sağlanmadıysa 1)

range türünün normal bir list veya tuple üzerindeki avantajı, bir range nesnesinin temsil ettiği aralığın boyutu ne olursa olsun her zaman aynı (küçük) miktarda bellek almasıdır (yalnızca start, stop ve step değerlerini sakladığı için, tek tek öğeleri ve alt aralıkları gerektiği gibi hesaplar).

Aralık (range) nesneleri collections.abc.Sequence ABC’sini uygular ve sınırlama testleri, eleman indeksi araması, dilimleme ve negatif indeksler için destek gibi özellikler sağlar (bkz. Dizi Tipleri — list, tuple, range):

>>> r = range(0, 20, 2)
>>> r
range(0, 20, 2)
>>> 11 in r
False
>>> 10 in r
True
>>> r.index(10)
5
>>> r[5]
10
>>> r[:5]
range(0, 10, 2)
>>> r[-1]
18

Aralık nesnelerini == ve != ile eşitlik açısından test etmek, bunları diziler olarak karşılaştırır. Yani, aynı değer dizisini temsil ediyorlarsa, iki aralık nesnesi eşit kabul edilir. (Eşit karşılaştıran iki aralık nesnesinin farklı start, stop ve step niteliklerine sahip olabileceğini unutmayın, örneğin range(0) == range(2, 1, 3) veya range(0, 3, 2) == range(0, 4, 2).)

3.2 sürümünde değişti: Dizi ABC’sini uygular, Dilimleme ve negatif indekslemeyi destekler, Tüm öğeleri yinelemek yerine sabit zamanda üyelik için int nesnelerini test eder.

3.3 sürümünde değişti: Aralık nesnelerini tanımladıkları değer sırasına göre karşılaştırmak için ‘==’ ve ‘!=’ tanımlayın (nesne kimliğine göre karşılaştırmak yerine).

Added the start, stop and step attributes.

Ayrıca bakınız

• The linspace recipe shows how to implement a lazy version of range suitable for floating point applications.

Metin Sırası Türü — str

Python’da metinsel veriler str nesneleri veya strings ile işlenir. Dizeler, Unicode kod noktalarının değişmez dizgeleridir. Dize değişmezleri çeşitli şekillerde yazılır:

• Tek tırnak: 'katıştırılmış "çift" tırnaklara izin verir'

• Çift tırnak: "katıştırılmış 'tek' tırnaklara izin verir"

• Üçlü tırnak: '''Üç tek tırnak''', """Üç çift tırnak"""

Üçlü tırnak içine alınmış dizeler birden çok satıra yayılabilir - ilişkili tüm boşluklar dize değişmezine dahil edilecektir.

Tek bir ifadenin parçası olan ve aralarında yalnızca boşluk bulunan dize değişmezleri, örtük olarak tek bir dize değişmezine dönüştürülür. Yani, ("spam" "yumurtalar") == "spam yumurtalar".

See String and Bytes literals for more about the various forms of string literal, including supported escape sequences, and the r (“raw”) prefix that disables most escape sequence processing.

Dizeler, str yapıcısı kullanılarak diğer nesnelerden de oluşturulabilir.

Ayrı bir “karakter” türü olmadığından, bir dizenin indekslenmesi 1 uzunluğunda dizeler üretir. Yani, boş olmayan bir s dizesi için s[0] == s[0:1].

Değiştirilebilir bir dize türü de yoktur, ancak str.join() veya io.StringIO birden çok parçadan dizeleri verimli bir şekilde oluşturmak için kullanılabilir.

3.3 sürümünde değişti: Python 2 serisiyle geriye dönük uyumluluk için, dize değişmezlerinde u ön ekine izin verilir. Bunun dize değişmezlerinin anlamı üzerinde hiçbir etkisi yoktur ve r ön ekiyle birleştirilemez.

class str(object='')

class str(object=b'', encoding='utf-8', errors='strict')

Return a string version of object. If object is not provided, returns the empty string. Otherwise, the behavior of str() depends on whether encoding or errors is given, as follows.

If neither encoding nor errors is given, str(object) returns type(object).__str__(object), which is the “informal” or nicely printable string representation of object. For string objects, this is the string itself. If object does not have a __str__() method, then str() falls back to returning repr(object).

kodlama veya hatalar ‘dan en az biri verilirse, nesne bir bytes-like object olmalıdır (ör. bytes veya bytearray). Bu durumda, nesne bir bytes (veya bytearray) nesnesiyse str(bytes, *kodlama*, *hatalar*), bytes.decode(*kodlama*, *hatalar*) ‘a eş değerdir. Aksi takdirde, arabellek nesnesinin altında yatan bayt nesnesi, bytes.decode() çağrılmadan önce elde edilir. Arabellek nesneleri hakkında bilgi için bkz. Binary Sequence Types — bytes, bytearray, memoryview ve Buffer Protocol.

Bir bytes nesnesini kodlama veya hatalar argümanları olmadan str() ‘ye iletmek, gayriresmi dize temsilini döndürmenin ilk durumuna girer (ayrıca bkz. Python için -b komut satırı seçeneği). Örneğin:

>>> str(b'Zoot!')
"b'Zoot!'"

str sınıfı ve metotları hakkında daha fazla bilgi için aşağıdaki Metin Sırası Türü — str ve String (Dize) Metotları bölümüne bakın. Biçimlendirilmiş dizelerin çıktısını almak için f-strings ve Format String Syntax bölümlerine bakın. Ayrıca, Text Processing Services bölümüne de bakın.

String (Dize) Metotları

Dizeler, aşağıda açıklanan ek yöntemlerle birlikte tüm ortak dizi işlemlerini uygular.

Strings also support two styles of string formatting, one providing a large degree of flexibility and customization (see str.format(), Format String Syntax and Custom String Formatting) and the other based on C printf style formatting that handles a narrower range of types and is slightly harder to use correctly, but is often faster for the cases it can handle (printf-style String Formatting).

Standart kütüphanenin Text Processing Services bölümü, metinle ilgili çeşitli yardımcı programlar sağlayan bir dizi başka modülü kapsar (re modülündeki normal ifade desteği dahil).

str.capitalize()

İlk karakteri büyük ve geri kalanı küçük harf ile, dizenin bir kopyasını döndürür.

3.8 sürümünde değişti: The first character is now put into titlecase rather than uppercase. This means that characters like digraphs will only have their first letter capitalized, instead of the full character.

str.casefold()

Dizenin küçük harfe katlanmış bir kopyasını döndürür. Küçük harfe katlanmış dizeler, büyük/küçük harfsiz eşleştirme için kullanılabilir.

Büyük harf katlama, harf küçültmeye (lowercasing) benzer ancak daha agresiftir, çünkü bir dizedeki tüm büyük/küçük harf ayrımlarını kaldırmayı amaçlar. Örneğin, Almanca küçük harf 'ß', "ss" ile eş değerdir. Zaten küçük harf olduğundan, lower() 'ß' için hiçbir şey yapmaz; casefold() onu "ss" biçimine dönüştürür.

The casefolding algorithm is described in section 3.13 ‘Default Case Folding’ of the Unicode Standard.

3.3 sürümünde geldi.

str.center(width[, fillchar])

width uzunluğundaki bir dizede ortalanmış olarak döndürür. Doldurma, belirtilen fillchar kullanılarak yapılır (varsayılanı bir ASCII boşluğudur). width, len(s) değerinden küçük veya ona eşitse orijinal dize döndürülür.

str.count(sub[, start[, end]])

[start, end] aralığında sub alt dizesinin örtüşmeyen oluşumlarının sayısını döndürür. İsteğe bağlı bağımsız değişkenler start ve end, dilim notasyonunda olduğu gibi yorumlanır.

If sub is empty, returns the number of empty strings between characters which is the length of the string plus one.

str.encode(encoding='utf-8', errors='strict')

Return the string encoded to bytes.

encoding defaults to 'utf-8'; see Standard Encodings for possible values.

errors kodlama hatalarının nasıl ele alınacağını kontrol eder. Eğer 'strict' (varsayılan) ise, bir UnicodeError istisnası oluşturulur. Diğer olası değerler 'ignore', 'replace', 'xmlcharrefreplace', 'backslashreplace' ve codecs.register_error() ile kaydedilen diğer isimlerdir. Ayrıntılar için Error Handlers bölümüne bakınız.

For performance reasons, the value of errors is not checked for validity unless an encoding error actually occurs, Python Development Mode is enabled or a debug build is used.

3.1 sürümünde değişti: Added support for keyword arguments.

3.9 sürümünde değişti: errors şimdi Python Development Mode ve hata ayıklama modunda kontrol edilir.

str.endswith(suffix[, start[, end]])

Dize belirtilen suffix ile bitiyorsa True, aksi takdirde False döndürür. suffix ayrıca aranacak bir son ek grubu da olabilir. İsteğe bağlı start ile, o konumdan başlayarak test edin. İsteğe bağlı end ile, o konumda karşılaştırmayı bırakın.

str.expandtabs(tabsize=8)

Geçerli sütuna ve verilen tab boyutuna bağlı olarak, tüm tab karakterlerinin bir veya daha fazla boşlukla değiştirildiği dizenin bir kopyasını döndürür. Tab konumları her tab boyutu karakterinde oluşur (varsayılan 8’dir, 0, 8, 16 ve benzeri sütunlarda tab konumları verilir). Dizeyi genişletmek için mevcut sütun sıfıra ayarlanır ve dize karakter karakter incelenir. Karakter bir tab ise (\t), geçerli sütun sonraki tab konumuna eşit olana kadar sonuca bir veya daha fazla boşluk karakteri eklenir. (Tab karakterinin kendisi kopyalanmaz.) Karakter yeni satırsa (\n) veya dönüşse (\r), kopyalanır ve mevcut sütun sıfırlanır. Diğer herhangi bir karakter değiştirilmeden kopyalanır ve mevcut sütun, karakterin yazdırıldığında nasıl temsil edildiğine bakılmaksızın bir artırılır.

>>> '01\t012\t0123\t01234'.expandtabs()
'01      012     0123    01234'
>>> '01\t012\t0123\t01234'.expandtabs(4)
'01  012 0123    01234'

str.find(sub[, start[, end]])

sub alt dizesinin s[start:end] diliminde bulunduğu dizedeki en düşük dizini döndür. İsteğe bağlı argümanlar start ve end, dilim notasyonunda olduğu gibi yorumlanır. sub bulunamazsa -1 döndürür.

Not

find() metodu yalnızca sub öğesinin konumunu bilmeniz gerekiyorsa kullanılmalıdır. sub ‘ın bir alt dize olup olmadığını kontrol etmek için in operatörünü kullanın:

>>> 'Py' in 'Python'
True

str.format(*args, **kwargs)

Bir dize biçimlendirme işlemi gerçekleştirin. Bu yöntemin çağrıldığı dize, parantez {} ile sınırlandırılmış metin veya değiştirme alanları içerebilir. Her değiştirme alanı, ya bir konumsal (sırası önemli) argümanın sayısal dizinini ya da bir anahtar sözcük argmünanının adını içerir. Her değiştirme alanının, karşılık gelen argümanın dize değeriyle değiştirildiği dizenin bir kopyasını döndürür.

>>> "The sum of 1 + 2 is {0}".format(1+2)
'The sum of 1 + 2 is 3'

Biçim dizelerinde (f string) belirtilebilecek çeşitli biçimlendirme seçeneklerinin açıklaması için bkz. Format String Syntax.

Not

Bir sayıyı (int, float, complex, decimal.Decimal ve alt sınıfları) n türüyle biçimlendirirken (örn: '{:n}'. format(1234)), işlev localeconv() öğesinin decimal_point ve thousands_sep alanlarını ASCII değilse veya 1 bayttan uzunsa ve LC_NUMERIC yerel ayarı LC_CTYPE yerel ayarından farklıysa kod çözmek için LC_CTYPE yerel ayarını geçici olarak LC_NUMERIC yerel ayarına ayarlar. Bu geçici değişiklik diğer iş parçacıklarını etkiler.

3.7 sürümünde değişti: Bir sayıyı n türüyle biçimlendirirken, fonksiyon bazı durumlarda LC_CTYPE yerel ayarını geçici olarak LC_NUMERIC yerel ayarına ayarlar.

str.format_map(mapping)

str.format(**mapping) ile benzerdir, ancak mapping doğrudan kullanılır ve bir dict ‘e kopyalanmaz. Örneğin, mapping bir dict alt sınıfı ise bu kullanışlıdır:

>>> class Default(dict):
...     def __missing__(self, key):
...         return key
...
>>> '{name} was born in {country}'.format_map(Default(name='Guido'))
'Guido was born in country'

3.2 sürümünde geldi.

str.index(sub[, start[, end]])

find() gibi, ancak alt dize bulunamadığında ValueError yükseltir.

str.isalnum()

Dizedeki tüm karakterler alfanümerikse ve en az bir karakter varsa True, aksi takdirde False döndürür. Bir c karakteri, aşağıdakilerden biri True döndürüyorsa alfasayısaldır: c.isalpha(), c.isdecimal(), c.isdigit() veya c.isnumeric().

str.isalpha()

Return True if all characters in the string are alphabetic and there is at least one character, False otherwise. Alphabetic characters are those characters defined in the Unicode character database as “Letter”, i.e., those with general category property being one of “Lm”, “Lt”, “Lu”, “Ll”, or “Lo”. Note that this is different from the Alphabetic property defined in the section 4.10 ‘Letters, Alphabetic, and Ideographic’ of the Unicode Standard.

str.isascii()

Dize boşsa veya dizedeki tüm karakterler ASCII ise True, aksi takdirde False döndürür. ASCII karakterleri U+0000-U+007F aralığında kod noktalarına sahiptir.

3.7 sürümünde geldi.

str.isdecimal()

Dizedeki tüm karakterler ondalık karakter ise ve en az bir karakter varsa True, aksi takdirde False döndürür. Ondalık karakterler 10 tabanında sayılar oluşturmak için kullanılabilen karakterlerdir, örneğin U+0660, ARAPÇA-HİNTÇE RAKAM SIFIR. Resmi olarak bir ondalık karakter Unicode Genel Kategorisi “Nd” içerisindeki bir karakterdir.

str.isdigit()

Dizedeki tüm karakterler rakamsa ve en az bir karakter varsa True, aksi takdirde False döndürür. Rakamlar ondalık karakterleri ve özel işlem gerektiren rakamları (uyumluluk üst simge rakamları gibi) içerir. Bu, Kharosthi sayıları gibi 10 tabanında sayı oluşturmak için kullanılamayan rakamları kapsar. Resmi olarak rakam, Numeric_Type=Digit veya Numeric_Type=Decimal özellik değerine sahip bir karakterdir.

str.isidentifier()

Identifiers and keywords bölümüne göre dizge dil tanımına göre geçerli bir tanımlayıcı ise True döndürür.

keyword.iskeyword() can be used to test whether string s is a reserved identifier, such as def and class.

Örnek:

>>> from keyword import iskeyword

>>> 'hello'.isidentifier(), iskeyword('hello')
(True, False)
>>> 'def'.isidentifier(), iskeyword('def')
(True, True)

str.islower()

Dizedeki tüm büyük harfli karakterler [4] küçük harfli ise ve en az bir büyük harfli karakter varsa True, aksi takdirde False döndürür.

str.isnumeric()

Dizedeki tüm karakterler sayısal karakterlerse ve en az bir karakter varsa True, aksi takdirde False döndürür. Sayısal karakterler rakam karakterlerini ve Unicode sayısal değer özelliğine sahip tüm karakterleri içerir, örneğin U+2155, VULGAR FRAKSİYONU BEŞİNCİ. Resmi olarak, sayısal karakterler Numeric_Type=Digit, Numeric_Type=Decimal veya Numeric_Type=Numeric özellik değerine sahip karakterlerdir.

str.isprintable()

Dizedeki tüm karakterler yazdırılabilirse veya dize boşsa True, aksi takdirde False döndürür. Yazdırılamayan karakterler, yazdırılabilir olarak kabul edilen ASCII boşluğu (0x20) dışında, Unicode karakter veritabanında “Diğer” veya “Ayırıcı” olarak tanımlanan karakterlerdir. (Bu bağlamda, yazdırılabilir karakterlerin repr() bir dize üzerinde çağrıldığında kaçılmaması gereken karakterler olduğunu unutmayın. Bunun sys.stdout veya sys.stderr dosyalarına yazılan dizelerin işlenmesiyle bir ilgisi yoktur)

str.isspace()

Dizede yalnızca boşluk karakterleri varsa ve en az bir karakter varsa True, aksi takdirde False döndürür.

Bir karakter, genel kategorisi Zs (“Ayırıcı, boşluk”) ya da çift yönlü sınıfı WS, B veya S’den biri ise Unicode karakter veritabanında (bkz. unicodedata) beyaz boşluk karakteri’dir.

str.istitle()

Eğer dizenin yalnızca ilk harfi büyük ise ve en az bir karakter varsa True döndürür. Örneğin, büyük harfli karakterler sadece küçük harfli karakterleri ve küçük harfli karakterler sadece büyük harfli karakterleri takip edebilir. Aksi takdirde False döndürür.

str.isupper()

Dizedeki tüm karakterler [4] büyük harfli ise ve en az bir büyük harfli karakter varsa True, aksi takdirde False döndürür.

>>> 'BANANA'.isupper()
True
>>> 'banana'.isupper()
False
>>> 'baNana'.isupper()
False
>>> ' '.isupper()
False

str.join(iterable)

iterable içindeki dizgelerin birleşiminden oluşan bir dizge döndürür. Eğer iterable içinde bytes nesneleri de dahil olmak üzere string olmayan değerler varsa bir TypeError oluşacaktır. Öğeler arasındaki ayırıcı, bu yöntemi sağlayan dizedir.

str.ljust(width[, fillchar])

width uzunluğundaki bir dizeyi sola hizalanmış olarak döndürür. Doldurma, belirtilen fillchar kullanılarak yapılır (varsayılanı bir ASCII boşluğudur). width, len(s) değerinden küçük veya ona eşitse orijinal dize döndürülür.

str.lower()

Dizenin tüm büyük harfli karakterlerini [4] küçük harfe dönüştürerek bir kopyasını döndürür.

The lowercasing algorithm used is described in section 3.13 ‘Default Case Folding’ of the Unicode Standard.

str.lstrip([chars])

Dizenin baştaki karakterleri çıkarılmış bir kopyasını döndürür. chars bağımsız değişkeni, kaldırılacak karakter kümesini belirten bir dizedir. Atlanırsa veya None olursa, chars bağımsız değişkeni varsayılan olarak boşlukları kaldırır. chars bağımsız değişkeni bir ön ek değildir; bunun yerine, değerlerinin tüm kombinasyonları çıkarılır:

>>> '   spacious   '.lstrip()
'spacious   '
>>> 'www.example.com'.lstrip('cmowz.')
'example.com'

Bir karakter kümesinin tüm ön ekleri yerine tek bir ön ek dizesini kaldıracak bir yöntem için str.removeprefix() bölümüne bakın. Örneğin:

>>> 'Arthur: three!'.lstrip('Arthur: ')
'ee!'
>>> 'Arthur: three!'.removeprefix('Arthur: ')
'three!'

static str.maketrans(x[, y[, z]])

Bu statik yöntem str.translate() için kullanılabilecek bir çeviri tablosu döndürür.

Yalnızca bir bağımsız değişken varsa, Unicode sıradanlarını (tamsayılar) veya karakterlerini (1 uzunluğundaki dizeler) Unicode sıradanlarına, dizelere (isteğe bağlı uzunluklarda) veya None değerine eşleyen bir sözlük olmalıdır. Karakter anahtarları daha sonra sıradanlara dönüştürülecektir.

İki bağımsız değişken varsa, bunlar eşit uzunlukta dizgeler olmalıdır. Sözlüğün son halinde x’teki her karakter y’de aynı konumdaki karakterle eşlenecektir. Üçüncü bir bağımsız değişken varsa, karakterleri sonuçta None ile eşlenecek bir dizge olmalıdır.

str.partition(sep)

Dizeyi sep öğesinin ilk geçtiği yerden böler ve ayırıcıdan önceki kısmı, ayırıcının kendisini ve ayırıcıdan sonraki kısmı içeren bir 3’lü döndürür. Ayırıcı bulunamazsa, dizenin kendisini ve ardından iki boş dizeyi içeren bir 3’lü döndürür.

str.removeprefix(prefix, /)

Eğer dize prefix dizesi ile başlıyorsa, dize[len(prefix):] döndürür. Aksi takdirde, orijinal dizgenin bir kopyasını döndürür:

>>> 'TestHook'.removeprefix('Test')
'Hook'
>>> 'BaseTestCase'.removeprefix('Test')
'BaseTestCase'

3.9 sürümünde geldi.

str.removesuffix(suffix, /)

Dize suffix (son ek) dizesiyle bitiyorsa ve bu suffix boş değilse, dize[:-len(suffix)] döndürür. Aksi takdirde, orijinal dizenin bir kopyasını döndürür:

>>> 'MiscTests'.removesuffix('Tests')
'Misc'
>>> 'TmpDirMixin'.removesuffix('Tests')
'TmpDirMixin'

3.9 sürümünde geldi.

str.replace(old, new[, count])

Dizenin, eski alt dizesinin tüm oluşumları yeni ile değiştirilmiş bir kopyasını döndürür. İsteğe bağlı olarak count bağımsız değişkeni verilirse, yalnızca ilk count oluşumu değiştirilir.

str.rfind(sub[, start[, end]])

Dizede sub alt dizesinin bulunduğu en yüksek dizini döndürür, öyle ki sub s[start:end] içinde yer alır. İsteğe bağlı argümanlar start ve end dilim gösterimindeki gibi yorumlanır. Başarısızlık durumunda -1 döndürür.

str.rindex(sub[, start[, end]])

rfind() gibi, ancak sub alt dizesi bulunamadığında ValueError yükseltir.

str.rjust(width[, fillchar])

width uzunluğundaki bir dizeyi sağa hizalanmış olarak döndürür. Doldurma, belirtilen fillchar kullanılarak yapılır (varsayılanı bir ASCII boşluğudur). width, len(s) değerinden küçük veya ona eşitse orijinal dize döndürülür.

str.rpartition(sep)

Dizeyi sep öğesinin ilk geçtiği yerden böler ve ayırıcıdan önceki kısmı, ayırıcının kendisini ve ayırıcıdan sonraki kısmı içeren bir 3’lü döndürür. Ayırıcı bulunamazsa, dizenin kendisini ve ardından iki boş dizeyi içeren bir 3’lü döndürür.

str.rsplit(sep=None, maxsplit=-1)

Ayırıcı dizge olarak sep kullanarak dizgedeki sözcüklerin bir listesini döndürür. Eğer maxsplit belirtilmişse, rightmost olmak üzere en fazla maxsplit bölme yapılır. Eğer sep belirtilmemişse veya None ise, herhangi bir boşluk dizesi ayırıcıdır. Sağdan bölme dışında, rsplit() aşağıda ayrıntılı olarak açıklanan split() gibi davranır.

str.rstrip([chars])

Dizenin en sondaki karakterleri çıkarılmış bir kopyasını döndürür. chars bağımsız değişkeni, kaldırılacak karakter kümesini belirten bir dizedir. Atlanırsa veya None olursa, chars bağımsız değişkeni varsayılan olarak boşlukları kaldırır. chars bağımsız değişkeni bir ön ek değildir; bunun yerine, değerlerinin tüm kombinasyonları çıkarılır:

>>> '   spacious   '.rstrip()
'   spacious'
>>> 'mississippi'.rstrip('ipz')
'mississ'

Bir karakter kümesinin tüm son ekleri yerine tek bir son ek dizesini kaldıracak bir yöntem için str.removeprefix() bölümüne bakın. Örneğin:

>>> 'Monty Python'.rstrip(' Python')
'M'
>>> 'Monty Python'.removesuffix(' Python')
'Monty'

str.split(sep=None, maxsplit=-1)

Ayırıcı dizge olarak sep kullanarak dizgedeki sözcüklerin bir listesini döndürür. Eğer maxsplit belirtilmişse, en fazla maxsplit bölme işlemi yapılır (dolayısıyla, liste en fazla maxsplit+1 elemana sahip olur). Eğer maxsplit belirtilmemişse veya -1 ise, bölme sayısında bir sınırlama yoktur (tüm olası bölmeler yapılır).

sep verilirse, ardışık sınırlayıcılar birlikte gruplanmaz ve boş dizeleri sınırladıkları kabul edilir (örneğin, '1,,2'.split(','), ['1', '', '2'] döndürür). sep bağımsız değişkeni birden çok karakterden oluşabilir (örneğin, '1<>2<>3'.split('<>'), ['1', '2', '3'] döndürür). Boş bir dizeyi belirtilen bir ayırıcıyla bölmek [''] döndürür.

Örneğin:

>>> '1,2,3'.split(',')
['1', '2', '3']
>>> '1,2,3'.split(',', maxsplit=1)
['1', '2,3']
>>> '1,2,,3,'.split(',')
['1', '2', '', '3', '']

Eğer sep belirtilmemişse veya None ise, farklı bir bölme algoritması uygulanır: ardışık boşluk dizileri tek bir ayırıcı olarak kabul edilir ve dizgenin başında veya sonunda boşluk varsa, sonucun başında veya sonunda boş dizeler olmaz. Dolayısıyla, boş bir dizeyi veya sadece beyaz boşluktan oluşan bir dizeyi None ayırıcısıyla bölmek [] döndürür.

Örneğin:

>>> '1 2 3'.split()
['1', '2', '3']
>>> '1 2 3'.split(maxsplit=1)
['1', '2 3']
>>> '   1   2   3   '.split()
['1', '2', '3']

str.splitlines(keepends=False)

Satır sınırlarında keserek dizedeki satırların bir listesini döndürür. Satır sonları için keepends belirtilmediği ve true değerinde olmadığı sürece, satır sonları sonuç listesine dahil edilmez.

Bu yöntem aşağıdaki satır sınırlarında bölme yapar. Spesifik olarak, sınırlar universal newlines ‘ın bir üst kümesidir.

Temsil	Açıklama
\n	Satır Atlama
\r	Satır Başına Alma
\r\n	Satır Başına Alma + Satır Atlama
\v or \x0b	Satır Tablolama
\f or \x0c	Form Besleme
\x1c	Dosya Ayırıcı
\x1d	Grup Ayırıcı
\x1e	Kayıt Ayırıcı
\x85	Yeni Satır (C1 Denetim Kodu)
\u2028	Satır Ayrıcı
\u2029	Paragraf Ayırıcı

3.2 sürümünde değişti: \v ve \f satır sınırlarına eklenir.

Örneğin:

>>> 'ab c\n\nde fg\rkl\r\n'.splitlines()
['ab c', '', 'de fg', 'kl']
>>> 'ab c\n\nde fg\rkl\r\n'.splitlines(keepends=True)
['ab c\n', '\n', 'de fg\r', 'kl\r\n']

Bir sınırlayıcı dize sep verildiğinde split() yönteminden farklı olarak, bu yöntem boş dize için boş bir liste döndürür ve bir terminal satır sonu fazladan bir satır ile sonuçlanmaz:

>>> "".splitlines()
[]
>>> "One line\n".splitlines()
['One line']

Kıyaslayacak olursak split(‘\n’) şu değeri verir:

>>> ''.split('\n')
['']
>>> 'Two lines\n'.split('\n')
['Two lines', '']

str.startswith(prefix[, start[, end]])

Dize önek ile başlıyorsa True döndürür, aksi takdirde False döndürür. prefix ayrıca aranacak ön eklerin bir tuple’ı da olabilir. İsteğe bağlı start ile, o konumdan başlayan dizeyi sınar. İsteğe bağlı end ile, dizeyi o konumda karşılaştırmayı durdurur.

str.strip([chars])

Dizenin baştaki ve sondaki karakterleri çıkarılmış bir kopyasını döndürür. chars bağımsız değişkeni, kaldırılacak karakter kümesini belirten bir dizedir. Atlanırsa veya None olursa, chars bağımsız değişkeni varsayılan olarak boşlukları kaldırır. chars bağımsız değişkeni bir ön ek veya son ek değildir; bunun yerine, değerlerinin tüm kombinasyonları çıkarılır:

>>> '   spacious   '.strip()
'spacious'
>>> 'www.example.com'.strip('cmowz.')
'example'

En dıştaki ön ve son*chars* bağımsız değişken değerleri dizeden çıkarılır. Karakterler, chars içindeki karakter kümesinde bulunmayan bir dize karakterine ulaşılana kadar önde gelen uçtan çıkarılır. Benzer bir işlem son uçta da gerçekleşir. Örneğin:

>>> comment_string = '#....... Section 3.2.1 Issue #32 .......'
>>> comment_string.strip('.#! ')
'Section 3.2.1 Issue #32'

str.swapcase()

Büyük harf karakterleri küçük harfe dönüştürülmüş veya tam tersi yapılmış dizenin bir kopyasını döndürür. s.swapcase().swapcase() == s ifadesinin mutlaka doğru olması gerekmediğine dikkat edin.

str.title()

Sözcüklerin büyük harfle başladığı ve kalan karakterlerin küçük harf olduğu dizenin başlıklandırılmış bir sürümünü döndürür.

Örneğin:

>>> 'Hello world'.title()
'Hello World'

Algoritma, bir kelimenin ardışık harf grupları olarak dilden bağımsız basit bir tanımını kullanır. Bu tanım birçok bağlamda işe yarar, ancak bu, kısaltmalar ve iyeliklerdeki kesme işaretlerinin kelime sınırları oluşturduğu anlamına gelir ve bu istenen sonuç olmayabilir:

>>> "they're bill's friends from the UK".title()
"They'Re Bill'S Friends From The Uk"

The string.capwords() function does not have this problem, as it splits words on spaces only.

Alternatively, a workaround for apostrophes can be constructed using regular expressions:

>>> import re
>>> def titlecase(s):
...     return re.sub(r"[A-Za-z]+('[A-Za-z]+)?",
...                   lambda mo: mo.group(0).capitalize(),
...                   s)
...
>>> titlecase("they're bill's friends.")
"They're Bill's Friends."

str.translate(table)

Return a copy of the string in which each character has been mapped through the given translation table. The table must be an object that implements indexing via __getitem__(), typically a mapping or sequence. When indexed by a Unicode ordinal (an integer), the table object can do any of the following: return a Unicode ordinal or a string, to map the character to one or more other characters; return None, to delete the character from the return string; or raise a LookupError exception, to map the character to itself.

You can use str.maketrans() to create a translation map from character-to-character mappings in different formats.

See also the codecs module for a more flexible approach to custom character mappings.

str.upper()

Return a copy of the string with all the cased characters [4] converted to uppercase. Note that s.upper().isupper() might be False if s contains uncased characters or if the Unicode category of the resulting character(s) is not “Lu” (Letter, uppercase), but e.g. “Lt” (Letter, titlecase).

The uppercasing algorithm used is described in section 3.13 ‘Default Case Folding’ of the Unicode Standard.

str.zfill(width)

Return a copy of the string left filled with ASCII '0' digits to make a string of length width. A leading sign prefix ('+'/'-') is handled by inserting the padding after the sign character rather than before. The original string is returned if width is less than or equal to len(s).

Örneğin:

>>> "42".zfill(5)
'00042'
>>> "-42".zfill(5)
'-0042'

printf-style String Formatting

Not

The formatting operations described here exhibit a variety of quirks that lead to a number of common errors (such as failing to display tuples and dictionaries correctly). Using the newer formatted string literals, the str.format() interface, or template strings may help avoid these errors. Each of these alternatives provides their own trade-offs and benefits of simplicity, flexibility, and/or extensibility.

String objects have one unique built-in operation: the % operator (modulo). This is also known as the string formatting or interpolation operator. Given format % values (where format is a string), % conversion specifications in format are replaced with zero or more elements of values. The effect is similar to using the sprintf() in the C language.

If format requires a single argument, values may be a single non-tuple object. [5] Otherwise, values must be a tuple with exactly the number of items specified by the format string, or a single mapping object (for example, a dictionary).

A conversion specifier contains two or more characters and has the following components, which must occur in this order:

1. The '%' character, which marks the start of the specifier.

2. Mapping key (optional), consisting of a parenthesised sequence of characters (for example, (somename)).

3. Conversion flags (optional), which affect the result of some conversion types.

4. Minimum field width (optional). If specified as an '*' (asterisk), the actual width is read from the next element of the tuple in values, and the object to convert comes after the minimum field width and optional precision.

5. Precision (optional), given as a '.' (dot) followed by the precision. If specified as '*' (an asterisk), the actual precision is read from the next element of the tuple in values, and the value to convert comes after the precision.

6. Length modifier (optional).

7. Conversion type.

When the right argument is a dictionary (or other mapping type), then the formats in the string must include a parenthesised mapping key into that dictionary inserted immediately after the '%' character. The mapping key selects the value to be formatted from the mapping. For example:

>>> print('%(language)s has %(number)03d quote types.' %
...       {'language': "Python", "number": 2})
Python has 002 quote types.

In this case no * specifiers may occur in a format (since they require a sequential parameter list).

The conversion flag characters are:

Flag	Anlamı
'#'	The value conversion will use the “alternate form” (where defined below).
'0'	The conversion will be zero padded for numeric values.
'-'	The converted value is left adjusted (overrides the '0' conversion if both are given).
' '	(a space) A blank should be left before a positive number (or empty string) produced by a signed conversion.
'+'	A sign character ('+' or '-') will precede the conversion (overrides a “space” flag).

A length modifier (h, l, or L) may be present, but is ignored as it is not necessary for Python – so e.g. %ld is identical to %d.

The conversion types are:

Conversion	Anlamı	Notlar
'd'	Signed integer decimal.
'i'	Signed integer decimal.
'o'	Signed octal value.	(1)
'u'	Obsolete type – it is identical to 'd'.	(6)
'x'	Signed hexadecimal (lowercase).	(2)
'X'	Signed hexadecimal (uppercase).	(2)
'e'	Floating point exponential format (lowercase).	(3)
'E'	Floating point exponential format (uppercase).	(3)
'f'	Floating point decimal format.	(3)
'F'	Floating point decimal format.	(3)
'g'	Floating point format. Uses lowercase exponential format if exponent is less than -4 or not less than precision, decimal format otherwise.	(4)
'G'	Floating point format. Uses uppercase exponential format if exponent is less than -4 or not less than precision, decimal format otherwise.	(4)
'c'	Single character (accepts integer or single character string).
'r'	String (converts any Python object using repr()).	(5)
's'	String (converts any Python object using str()).	(5)
'a'	String (converts any Python object using ascii()).	(5)
'%'	No argument is converted, results in a '%' character in the result.

Notlar:

1. The alternate form causes a leading octal specifier ('0o') to be inserted before the first digit.

2. The alternate form causes a leading '0x' or '0X' (depending on whether the 'x' or 'X' format was used) to be inserted before the first digit.

3. The alternate form causes the result to always contain a decimal point, even if no digits follow it.

   The precision determines the number of digits after the decimal point and defaults to 6.

4. The alternate form causes the result to always contain a decimal point, and trailing zeroes are not removed as they would otherwise be.

   The precision determines the number of significant digits before and after the decimal point and defaults to 6.

5. If precision is N, the output is truncated to N characters.

6. See PEP 237.

Since Python strings have an explicit length, %s conversions do not assume that '\0' is the end of the string.

3.1 sürümünde değişti: %f conversions for numbers whose absolute value is over 1e50 are no longer replaced by %g conversions.

Binary Sequence Types — bytes, bytearray, memoryview

The core built-in types for manipulating binary data are bytes and bytearray. They are supported by memoryview which uses the buffer protocol to access the memory of other binary objects without needing to make a copy.

The array module supports efficient storage of basic data types like 32-bit integers and IEEE754 double-precision floating values.

Bytes Objects

Bytes objects are immutable sequences of single bytes. Since many major binary protocols are based on the ASCII text encoding, bytes objects offer several methods that are only valid when working with ASCII compatible data and are closely related to string objects in a variety of other ways.

class bytes([source[, encoding[, errors]]])

Firstly, the syntax for bytes literals is largely the same as that for string literals, except that a b prefix is added:

• Single quotes: b'still allows embedded "double" quotes'

• Double quotes: b"still allows embedded 'single' quotes"

• Triple quoted: b'''3 single quotes''', b"""3 double quotes"""

Only ASCII characters are permitted in bytes literals (regardless of the declared source code encoding). Any binary values over 127 must be entered into bytes literals using the appropriate escape sequence.

As with string literals, bytes literals may also use a r prefix to disable processing of escape sequences. See String and Bytes literals for more about the various forms of bytes literal, including supported escape sequences.

While bytes literals and representations are based on ASCII text, bytes objects actually behave like immutable sequences of integers, with each value in the sequence restricted such that 0 <= x < 256 (attempts to violate this restriction will trigger ValueError). This is done deliberately to emphasise that while many binary formats include ASCII based elements and can be usefully manipulated with some text-oriented algorithms, this is not generally the case for arbitrary binary data (blindly applying text processing algorithms to binary data formats that are not ASCII compatible will usually lead to data corruption).

In addition to the literal forms, bytes objects can be created in a number of other ways:

• A zero-filled bytes object of a specified length: bytes(10)

• From an iterable of integers: bytes(range(20))

• Copying existing binary data via the buffer protocol: bytes(obj)

Also see the bytes built-in.

Since 2 hexadecimal digits correspond precisely to a single byte, hexadecimal numbers are a commonly used format for describing binary data. Accordingly, the bytes type has an additional class method to read data in that format:

classmethod fromhex(string)

This bytes class method returns a bytes object, decoding the given string object. The string must contain two hexadecimal digits per byte, with ASCII whitespace being ignored.

>>> bytes.fromhex('2Ef0 F1f2  ')
b'.\xf0\xf1\xf2'

3.7 sürümünde değişti: bytes.fromhex() now skips all ASCII whitespace in the string, not just spaces.

A reverse conversion function exists to transform a bytes object into its hexadecimal representation.

hex([sep[, bytes_per_sep]])

Return a string object containing two hexadecimal digits for each byte in the instance.

>>> b'\xf0\xf1\xf2'.hex()
'f0f1f2'

If you want to make the hex string easier to read, you can specify a single character separator sep parameter to include in the output. By default, this separator will be included between each byte. A second optional bytes_per_sep parameter controls the spacing. Positive values calculate the separator position from the right, negative values from the left.

>>> value = b'\xf0\xf1\xf2'
>>> value.hex('-')
'f0-f1-f2'
>>> value.hex('_', 2)
'f0_f1f2'
>>> b'UUDDLRLRAB'.hex(' ', -4)
'55554444 4c524c52 4142'

3.5 sürümünde geldi.

3.8 sürümünde değişti: bytes.hex() now supports optional sep and bytes_per_sep parameters to insert separators between bytes in the hex output.

Since bytes objects are sequences of integers (akin to a tuple), for a bytes object b, b[0] will be an integer, while b[0:1] will be a bytes object of length 1. (This contrasts with text strings, where both indexing and slicing will produce a string of length 1)

The representation of bytes objects uses the literal format (b'...') since it is often more useful than e.g. bytes([46, 46, 46]). You can always convert a bytes object into a list of integers using list(b).

Bytearray Objects

bytearray objects are a mutable counterpart to bytes objects.

class bytearray([source[, encoding[, errors]]])

There is no dedicated literal syntax for bytearray objects, instead they are always created by calling the constructor:

• Creating an empty instance: bytearray()

• Creating a zero-filled instance with a given length: bytearray(10)

• From an iterable of integers: bytearray(range(20))

• Copying existing binary data via the buffer protocol: bytearray(b'Hi!')

As bytearray objects are mutable, they support the mutable sequence operations in addition to the common bytes and bytearray operations described in Bytes and Bytearray Operations.

Also see the bytearray built-in.

Since 2 hexadecimal digits correspond precisely to a single byte, hexadecimal numbers are a commonly used format for describing binary data. Accordingly, the bytearray type has an additional class method to read data in that format:

classmethod fromhex(string)

This bytearray class method returns bytearray object, decoding the given string object. The string must contain two hexadecimal digits per byte, with ASCII whitespace being ignored.

>>> bytearray.fromhex('2Ef0 F1f2  ')
bytearray(b'.\xf0\xf1\xf2')

3.7 sürümünde değişti: bytearray.fromhex() now skips all ASCII whitespace in the string, not just spaces.

A reverse conversion function exists to transform a bytearray object into its hexadecimal representation.

hex([sep[, bytes_per_sep]])

Return a string object containing two hexadecimal digits for each byte in the instance.

>>> bytearray(b'\xf0\xf1\xf2').hex()
'f0f1f2'

3.5 sürümünde geldi.

3.8 sürümünde değişti: Similar to bytes.hex(), bytearray.hex() now supports optional sep and bytes_per_sep parameters to insert separators between bytes in the hex output.

Since bytearray objects are sequences of integers (akin to a list), for a bytearray object b, b[0] will be an integer, while b[0:1] will be a bytearray object of length 1. (This contrasts with text strings, where both indexing and slicing will produce a string of length 1)

The representation of bytearray objects uses the bytes literal format (bytearray(b'...')) since it is often more useful than e.g. bytearray([46, 46, 46]). You can always convert a bytearray object into a list of integers using list(b).

Bytes and Bytearray Operations

Both bytes and bytearray objects support the common sequence operations. They interoperate not just with operands of the same type, but with any bytes-like object. Due to this flexibility, they can be freely mixed in operations without causing errors. However, the return type of the result may depend on the order of operands.

Not

The methods on bytes and bytearray objects don’t accept strings as their arguments, just as the methods on strings don’t accept bytes as their arguments. For example, you have to write:

a = "abc"
b = a.replace("a", "f")

and:

a = b"abc"
b = a.replace(b"a", b"f")

Some bytes and bytearray operations assume the use of ASCII compatible binary formats, and hence should be avoided when working with arbitrary binary data. These restrictions are covered below.

Not

Using these ASCII based operations to manipulate binary data that is not stored in an ASCII based format may lead to data corruption.

The following methods on bytes and bytearray objects can be used with arbitrary binary data.

bytes.count(sub[, start[, end]])

bytearray.count(sub[, start[, end]])

Return the number of non-overlapping occurrences of subsequence sub in the range [start, end]. Optional arguments start and end are interpreted as in slice notation.

The subsequence to search for may be any bytes-like object or an integer in the range 0 to 255.

If sub is empty, returns the number of empty slices between characters which is the length of the bytes object plus one.

3.3 sürümünde değişti: Also accept an integer in the range 0 to 255 as the subsequence.

bytes.removeprefix(prefix, /)

bytearray.removeprefix(prefix, /)

If the binary data starts with the prefix string, return bytes[len(prefix):]. Otherwise, return a copy of the original binary data:

>>> b'TestHook'.removeprefix(b'Test')
b'Hook'
>>> b'BaseTestCase'.removeprefix(b'Test')
b'BaseTestCase'

The prefix may be any bytes-like object.

Not

The bytearray version of this method does not operate in place - it always produces a new object, even if no changes were made.

3.9 sürümünde geldi.

bytes.removesuffix(suffix, /)

bytearray.removesuffix(suffix, /)

If the binary data ends with the suffix string and that suffix is not empty, return bytes[:-len(suffix)]. Otherwise, return a copy of the original binary data:

>>> b'MiscTests'.removesuffix(b'Tests')
b'Misc'
>>> b'TmpDirMixin'.removesuffix(b'Tests')
b'TmpDirMixin'

The suffix may be any bytes-like object.

Not

The bytearray version of this method does not operate in place - it always produces a new object, even if no changes were made.

3.9 sürümünde geldi.

bytes.decode(encoding='utf-8', errors='strict')

bytearray.decode(encoding='utf-8', errors='strict')

Return the bytes decoded to a str.

encoding defaults to 'utf-8'; see Standard Encodings for possible values.

errors controls how decoding errors are handled. If 'strict' (the default), a UnicodeError exception is raised. Other possible values are 'ignore', 'replace', and any other name registered via codecs.register_error(). See Error Handlers for details.

For performance reasons, the value of errors is not checked for validity unless a decoding error actually occurs, Python Development Mode is enabled or a debug build is used.

Not

Passing the encoding argument to str allows decoding any bytes-like object directly, without needing to make a temporary bytes or bytearray object.

3.1 sürümünde değişti: Added support for keyword arguments.

3.9 sürümünde değişti: errors şimdi Python Development Mode ve hata ayıklama modunda kontrol edilir.

bytes.endswith(suffix[, start[, end]])

bytearray.endswith(suffix[, start[, end]])

Return True if the binary data ends with the specified suffix, otherwise return False. suffix can also be a tuple of suffixes to look for. With optional start, test beginning at that position. With optional end, stop comparing at that position.

The suffix(es) to search for may be any bytes-like object.

bytes.find(sub[, start[, end]])

bytearray.find(sub[, start[, end]])

Return the lowest index in the data where the subsequence sub is found, such that sub is contained in the slice s[start:end]. Optional arguments start and end are interpreted as in slice notation. Return -1 if sub is not found.

The subsequence to search for may be any bytes-like object or an integer in the range 0 to 255.

Not

The find() method should be used only if you need to know the position of sub. To check if sub is a substring or not, use the in operator:

>>> b'Py' in b'Python'
True

3.3 sürümünde değişti: Also accept an integer in the range 0 to 255 as the subsequence.

bytes.index(sub[, start[, end]])

bytearray.index(sub[, start[, end]])

Like find(), but raise ValueError when the subsequence is not found.

The subsequence to search for may be any bytes-like object or an integer in the range 0 to 255.

3.3 sürümünde değişti: Also accept an integer in the range 0 to 255 as the subsequence.

bytes.join(iterable)

bytearray.join(iterable)

Return a bytes or bytearray object which is the concatenation of the binary data sequences in iterable. A TypeError will be raised if there are any values in iterable that are not bytes-like objects, including str objects. The separator between elements is the contents of the bytes or bytearray object providing this method.

static bytes.maketrans(from, to)

static bytearray.maketrans(from, to)

This static method returns a translation table usable for bytes.translate() that will map each character in from into the character at the same position in to; from and to must both be bytes-like objects and have the same length.

3.1 sürümünde geldi.

bytes.partition(sep)

bytearray.partition(sep)

Split the sequence at the first occurrence of sep, and return a 3-tuple containing the part before the separator, the separator itself or its bytearray copy, and the part after the separator. If the separator is not found, return a 3-tuple containing a copy of the original sequence, followed by two empty bytes or bytearray objects.

The separator to search for may be any bytes-like object.

bytes.replace(old, new[, count])

bytearray.replace(old, new[, count])

Return a copy of the sequence with all occurrences of subsequence old replaced by new. If the optional argument count is given, only the first count occurrences are replaced.

The subsequence to search for and its replacement may be any bytes-like object.

Not

The bytearray version of this method does not operate in place - it always produces a new object, even if no changes were made.

bytes.rfind(sub[, start[, end]])

bytearray.rfind(sub[, start[, end]])

Return the highest index in the sequence where the subsequence sub is found, such that sub is contained within s[start:end]. Optional arguments start and end are interpreted as in slice notation. Return -1 on failure.

The subsequence to search for may be any bytes-like object or an integer in the range 0 to 255.

3.3 sürümünde değişti: Also accept an integer in the range 0 to 255 as the subsequence.

bytes.rindex(sub[, start[, end]])

bytearray.rindex(sub[, start[, end]])

Like rfind() but raises ValueError when the subsequence sub is not found.

The subsequence to search for may be any bytes-like object or an integer in the range 0 to 255.

3.3 sürümünde değişti: Also accept an integer in the range 0 to 255 as the subsequence.

bytes.rpartition(sep)

bytearray.rpartition(sep)

Split the sequence at the last occurrence of sep, and return a 3-tuple containing the part before the separator, the separator itself or its bytearray copy, and the part after the separator. If the separator is not found, return a 3-tuple containing two empty bytes or bytearray objects, followed by a copy of the original sequence.

The separator to search for may be any bytes-like object.

bytes.startswith(prefix[, start[, end]])

bytearray.startswith(prefix[, start[, end]])

Return True if the binary data starts with the specified prefix, otherwise return False. prefix can also be a tuple of prefixes to look for. With optional start, test beginning at that position. With optional end, stop comparing at that position.

The prefix(es) to search for may be any bytes-like object.

bytes.translate(table, /, delete=b'')

bytearray.translate(table, /, delete=b'')

Return a copy of the bytes or bytearray object where all bytes occurring in the optional argument delete are removed, and the remaining bytes have been mapped through the given translation table, which must be a bytes object of length 256.

You can use the bytes.maketrans() method to create a translation table.

Set the table argument to None for translations that only delete characters:

>>> b'read this short text'.translate(None, b'aeiou')
b'rd ths shrt txt'

3.6 sürümünde değişti: delete is now supported as a keyword argument.

The following methods on bytes and bytearray objects have default behaviours that assume the use of ASCII compatible binary formats, but can still be used with arbitrary binary data by passing appropriate arguments. Note that all of the bytearray methods in this section do not operate in place, and instead produce new objects.

bytes.center(width[, fillbyte])

bytearray.center(width[, fillbyte])

Return a copy of the object centered in a sequence of length width. Padding is done using the specified fillbyte (default is an ASCII space). For bytes objects, the original sequence is returned if width is less than or equal to len(s).

Not

The bytearray version of this method does not operate in place - it always produces a new object, even if no changes were made.

bytes.ljust(width[, fillbyte])

bytearray.ljust(width[, fillbyte])

Return a copy of the object left justified in a sequence of length width. Padding is done using the specified fillbyte (default is an ASCII space). For bytes objects, the original sequence is returned if width is less than or equal to len(s).

Not

The bytearray version of this method does not operate in place - it always produces a new object, even if no changes were made.

bytes.lstrip([chars])

bytearray.lstrip([chars])

Return a copy of the sequence with specified leading bytes removed. The chars argument is a binary sequence specifying the set of byte values to be removed - the name refers to the fact this method is usually used with ASCII characters. If omitted or None, the chars argument defaults to removing ASCII whitespace. The chars argument is not a prefix; rather, all combinations of its values are stripped:

>>> b'   spacious   '.lstrip()
b'spacious   '
>>> b'www.example.com'.lstrip(b'cmowz.')
b'example.com'

The binary sequence of byte values to remove may be any bytes-like object. See removeprefix() for a method that will remove a single prefix string rather than all of a set of characters. For example:

>>> b'Arthur: three!'.lstrip(b'Arthur: ')
b'ee!'
>>> b'Arthur: three!'.removeprefix(b'Arthur: ')
b'three!'

Not

The bytearray version of this method does not operate in place - it always produces a new object, even if no changes were made.

bytes.rjust(width[, fillbyte])

bytearray.rjust(width[, fillbyte])

Return a copy of the object right justified in a sequence of length width. Padding is done using the specified fillbyte (default is an ASCII space). For bytes objects, the original sequence is returned if width is less than or equal to len(s).

Not

The bytearray version of this method does not operate in place - it always produces a new object, even if no changes were made.

bytes.rsplit(sep=None, maxsplit=-1)

bytearray.rsplit(sep=None, maxsplit=-1)

Split the binary sequence into subsequences of the same type, using sep as the delimiter string. If maxsplit is given, at most maxsplit splits are done, the rightmost ones. If sep is not specified or None, any subsequence consisting solely of ASCII whitespace is a separator. Except for splitting from the right, rsplit() behaves like split() which is described in detail below.

bytes.rstrip([chars])

bytearray.rstrip([chars])

Return a copy of the sequence with specified trailing bytes removed. The chars argument is a binary sequence specifying the set of byte values to be removed - the name refers to the fact this method is usually used with ASCII characters. If omitted or None, the chars argument defaults to removing ASCII whitespace. The chars argument is not a suffix; rather, all combinations of its values are stripped:

>>> b'   spacious   '.rstrip()
b'   spacious'
>>> b'mississippi'.rstrip(b'ipz')
b'mississ'

The binary sequence of byte values to remove may be any bytes-like object. See removesuffix() for a method that will remove a single suffix string rather than all of a set of characters. For example:

>>> b'Monty Python'.rstrip(b' Python')
b'M'
>>> b'Monty Python'.removesuffix(b' Python')
b'Monty'

Not

The bytearray version of this method does not operate in place - it always produces a new object, even if no changes were made.

bytes.split(sep=None, maxsplit=-1)

bytearray.split(sep=None, maxsplit=-1)

Split the binary sequence into subsequences of the same type, using sep as the delimiter string. If maxsplit is given and non-negative, at most maxsplit splits are done (thus, the list will have at most maxsplit+1 elements). If maxsplit is not specified or is -1, then there is no limit on the number of splits (all possible splits are made).

If sep is given, consecutive delimiters are not grouped together and are deemed to delimit empty subsequences (for example, b'1,,2'.split(b',') returns [b'1', b'', b'2']). The sep argument may consist of a multibyte sequence (for example, b'1<>2<>3'.split(b'<>') returns [b'1', b'2', b'3']). Splitting an empty sequence with a specified separator returns [b''] or [bytearray(b'')] depending on the type of object being split. The sep argument may be any bytes-like object.

Örneğin:

>>> b'1,2,3'.split(b',')
[b'1', b'2', b'3']
>>> b'1,2,3'.split(b',', maxsplit=1)
[b'1', b'2,3']
>>> b'1,2,,3,'.split(b',')
[b'1', b'2', b'', b'3', b'']

If sep is not specified or is None, a different splitting algorithm is applied: runs of consecutive ASCII whitespace are regarded as a single separator, and the result will contain no empty strings at the start or end if the sequence has leading or trailing whitespace. Consequently, splitting an empty sequence or a sequence consisting solely of ASCII whitespace without a specified separator returns [].

Örneğin:

>>> b'1 2 3'.split()
[b'1', b'2', b'3']
>>> b'1 2 3'.split(maxsplit=1)
[b'1', b'2 3']
>>> b'   1   2   3   '.split()
[b'1', b'2', b'3']

bytes.strip([chars])

bytearray.strip([chars])

Return a copy of the sequence with specified leading and trailing bytes removed. The chars argument is a binary sequence specifying the set of byte values to be removed - the name refers to the fact this method is usually used with ASCII characters. If omitted or None, the chars argument defaults to removing ASCII whitespace. The chars argument is not a prefix or suffix; rather, all combinations of its values are stripped:

>>> b'   spacious   '.strip()
b'spacious'
>>> b'www.example.com'.strip(b'cmowz.')
b'example'

The binary sequence of byte values to remove may be any bytes-like object.

Not

The bytearray version of this method does not operate in place - it always produces a new object, even if no changes were made.

The following methods on bytes and bytearray objects assume the use of ASCII compatible binary formats and should not be applied to arbitrary binary data. Note that all of the bytearray methods in this section do not operate in place, and instead produce new objects.

bytes.capitalize()

bytearray.capitalize()

Return a copy of the sequence with each byte interpreted as an ASCII character, and the first byte capitalized and the rest lowercased. Non-ASCII byte values are passed through unchanged.

Not

The bytearray version of this method does not operate in place - it always produces a new object, even if no changes were made.

bytes.expandtabs(tabsize=8)

bytearray.expandtabs(tabsize=8)

Return a copy of the sequence where all ASCII tab characters are replaced by one or more ASCII spaces, depending on the current column and the given tab size. Tab positions occur every tabsize bytes (default is 8, giving tab positions at columns 0, 8, 16 and so on). To expand the sequence, the current column is set to zero and the sequence is examined byte by byte. If the byte is an ASCII tab character (b'\t'), one or more space characters are inserted in the result until the current column is equal to the next tab position. (The tab character itself is not copied.) If the current byte is an ASCII newline (b'\n') or carriage return (b'\r'), it is copied and the current column is reset to zero. Any other byte value is copied unchanged and the current column is incremented by one regardless of how the byte value is represented when printed:

>>> b'01\t012\t0123\t01234'.expandtabs()
b'01      012     0123    01234'
>>> b'01\t012\t0123\t01234'.expandtabs(4)
b'01  012 0123    01234'

Not

The bytearray version of this method does not operate in place - it always produces a new object, even if no changes were made.

bytes.isalnum()

bytearray.isalnum()

Return True if all bytes in the sequence are alphabetical ASCII characters or ASCII decimal digits and the sequence is not empty, False otherwise. Alphabetic ASCII characters are those byte values in the sequence b'abcdefghijklmnopqrstuvwxyzABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ'. ASCII decimal digits are those byte values in the sequence b'0123456789'.

Örneğin:

>>> b'ABCabc1'.isalnum()
True
>>> b'ABC abc1'.isalnum()
False

bytes.isalpha()

bytearray.isalpha()

Return True if all bytes in the sequence are alphabetic ASCII characters and the sequence is not empty, False otherwise. Alphabetic ASCII characters are those byte values in the sequence b'abcdefghijklmnopqrstuvwxyzABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ'.

Örneğin:

>>> b'ABCabc'.isalpha()
True
>>> b'ABCabc1'.isalpha()
False

bytes.isascii()

bytearray.isascii()

Return True if the sequence is empty or all bytes in the sequence are ASCII, False otherwise. ASCII bytes are in the range 0-0x7F.

3.7 sürümünde geldi.

bytes.isdigit()

bytearray.isdigit()

Return True if all bytes in the sequence are ASCII decimal digits and the sequence is not empty, False otherwise. ASCII decimal digits are those byte values in the sequence b'0123456789'.

Örneğin:

>>> b'1234'.isdigit()
True
>>> b'1.23'.isdigit()
False

bytes.islower()

bytearray.islower()

Return True if there is at least one lowercase ASCII character in the sequence and no uppercase ASCII characters, False otherwise.

Örneğin:

>>> b'hello world'.islower()
True
>>> b'Hello world'.islower()
False

Lowercase ASCII characters are those byte values in the sequence b'abcdefghijklmnopqrstuvwxyz'. Uppercase ASCII characters are those byte values in the sequence b'ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ'.

bytes.isspace()

bytearray.isspace()

Return True if all bytes in the sequence are ASCII whitespace and the sequence is not empty, False otherwise. ASCII whitespace characters are those byte values in the sequence b' \t\n\r\x0b\f' (space, tab, newline, carriage return, vertical tab, form feed).

bytes.istitle()

bytearray.istitle()

Return True if the sequence is ASCII titlecase and the sequence is not empty, False otherwise. See bytes.title() for more details on the definition of “titlecase”.

Örneğin:

>>> b'Hello World'.istitle()
True
>>> b'Hello world'.istitle()
False

bytes.isupper()

bytearray.isupper()

Return True if there is at least one uppercase alphabetic ASCII character in the sequence and no lowercase ASCII characters, False otherwise.

Örneğin:

>>> b'HELLO WORLD'.isupper()
True
>>> b'Hello world'.isupper()
False

Lowercase ASCII characters are those byte values in the sequence b'abcdefghijklmnopqrstuvwxyz'. Uppercase ASCII characters are those byte values in the sequence b'ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ'.

bytes.lower()

bytearray.lower()

Return a copy of the sequence with all the uppercase ASCII characters converted to their corresponding lowercase counterpart.

Örneğin:

>>> b'Hello World'.lower()
b'hello world'

Lowercase ASCII characters are those byte values in the sequence b'abcdefghijklmnopqrstuvwxyz'. Uppercase ASCII characters are those byte values in the sequence b'ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ'.

Not

The bytearray version of this method does not operate in place - it always produces a new object, even if no changes were made.

bytes.splitlines(keepends=False)

bytearray.splitlines(keepends=False)

Return a list of the lines in the binary sequence, breaking at ASCII line boundaries. This method uses the universal newlines approach to splitting lines. Line breaks are not included in the resulting list unless keepends is given and true.

Örneğin:

>>> b'ab c\n\nde fg\rkl\r\n'.splitlines()
[b'ab c', b'', b'de fg', b'kl']
>>> b'ab c\n\nde fg\rkl\r\n'.splitlines(keepends=True)
[b'ab c\n', b'\n', b'de fg\r', b'kl\r\n']

Unlike split() when a delimiter string sep is given, this method returns an empty list for the empty string, and a terminal line break does not result in an extra line:

>>> b"".split(b'\n'), b"Two lines\n".split(b'\n')
([b''], [b'Two lines', b''])
>>> b"".splitlines(), b"One line\n".splitlines()
([], [b'One line'])

bytes.swapcase()

bytearray.swapcase()

Return a copy of the sequence with all the lowercase ASCII characters converted to their corresponding uppercase counterpart and vice-versa.

Örneğin:

>>> b'Hello World'.swapcase()
b'hELLO wORLD'

Lowercase ASCII characters are those byte values in the sequence b'abcdefghijklmnopqrstuvwxyz'. Uppercase ASCII characters are those byte values in the sequence b'ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ'.

Unlike str.swapcase(), it is always the case that bin.swapcase().swapcase() == bin for the binary versions. Case conversions are symmetrical in ASCII, even though that is not generally true for arbitrary Unicode code points.

Not

The bytearray version of this method does not operate in place - it always produces a new object, even if no changes were made.

bytes.title()

bytearray.title()

Return a titlecased version of the binary sequence where words start with an uppercase ASCII character and the remaining characters are lowercase. Uncased byte values are left unmodified.

Örneğin:

>>> b'Hello world'.title()
b'Hello World'

Lowercase ASCII characters are those byte values in the sequence b'abcdefghijklmnopqrstuvwxyz'. Uppercase ASCII characters are those byte values in the sequence b'ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ'. All other byte values are uncased.

Algoritma, bir kelimenin ardışık harf grupları olarak dilden bağımsız basit bir tanımını kullanır. Bu tanım birçok bağlamda işe yarar, ancak bu, kısaltmalar ve iyeliklerdeki kesme işaretlerinin kelime sınırları oluşturduğu anlamına gelir ve bu istenen sonuç olmayabilir:

>>> b"they're bill's friends from the UK".title()
b"They'Re Bill'S Friends From The Uk"

Kesme işaretleri için geçici bir çözüm düzenli ifadeler kullanılarak oluşturulabilir:

>>> import re
>>> def titlecase(s):
...     return re.sub(rb"[A-Za-z]+('[A-Za-z]+)?",
...                   lambda mo: mo.group(0)[0:1].upper() +
...                              mo.group(0)[1:].lower(),
...                   s)
...
>>> titlecase(b"they're bill's friends.")
b"They're Bill's Friends."

Not

The bytearray version of this method does not operate in place - it always produces a new object, even if no changes were made.

bytes.upper()

bytearray.upper()

Return a copy of the sequence with all the lowercase ASCII characters converted to their corresponding uppercase counterpart.

Örneğin:

>>> b'Hello World'.upper()
b'HELLO WORLD'

Lowercase ASCII characters are those byte values in the sequence b'abcdefghijklmnopqrstuvwxyz'. Uppercase ASCII characters are those byte values in the sequence b'ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ'.

Not

The bytearray version of this method does not operate in place - it always produces a new object, even if no changes were made.

bytes.zfill(width)

bytearray.zfill(width)

Return a copy of the sequence left filled with ASCII b'0' digits to make a sequence of length width. A leading sign prefix (b'+'/ b'-') is handled by inserting the padding after the sign character rather than before. For bytes objects, the original sequence is returned if width is less than or equal to len(seq).

Örneğin:

>>> b"42".zfill(5)
b'00042'
>>> b"-42".zfill(5)
b'-0042'

Not

The bytearray version of this method does not operate in place - it always produces a new object, even if no changes were made.

printf-style Bytes Formatting

Not

The formatting operations described here exhibit a variety of quirks that lead to a number of common errors (such as failing to display tuples and dictionaries correctly). If the value being printed may be a tuple or dictionary, wrap it in a tuple.

Bytes objects (bytes/bytearray) have one unique built-in operation: the % operator (modulo). This is also known as the bytes formatting or interpolation operator. Given format % values (where format is a bytes object), % conversion specifications in format are replaced with zero or more elements of values. The effect is similar to using the sprintf() in the C language.

If format requires a single argument, values may be a single non-tuple object. [5] Otherwise, values must be a tuple with exactly the number of items specified by the format bytes object, or a single mapping object (for example, a dictionary).

A conversion specifier contains two or more characters and has the following components, which must occur in this order:

1. The '%' character, which marks the start of the specifier.

2. Mapping key (optional), consisting of a parenthesised sequence of characters (for example, (somename)).

3. Conversion flags (optional), which affect the result of some conversion types.

4. Minimum field width (optional). If specified as an '*' (asterisk), the actual width is read from the next element of the tuple in values, and the object to convert comes after the minimum field width and optional precision.

5. Precision (optional), given as a '.' (dot) followed by the precision. If specified as '*' (an asterisk), the actual precision is read from the next element of the tuple in values, and the value to convert comes after the precision.

6. Length modifier (optional).

7. Conversion type.

When the right argument is a dictionary (or other mapping type), then the formats in the bytes object must include a parenthesised mapping key into that dictionary inserted immediately after the '%' character. The mapping key selects the value to be formatted from the mapping. For example:

>>> print(b'%(language)s has %(number)03d quote types.' %
...       {b'language': b"Python", b"number": 2})
b'Python has 002 quote types.'

In this case no * specifiers may occur in a format (since they require a sequential parameter list).

The conversion flag characters are:

Flag	Anlamı
'#'	The value conversion will use the “alternate form” (where defined below).
'0'	The conversion will be zero padded for numeric values.
'-'	The converted value is left adjusted (overrides the '0' conversion if both are given).
' '	(a space) A blank should be left before a positive number (or empty string) produced by a signed conversion.
'+'	A sign character ('+' or '-') will precede the conversion (overrides a “space” flag).

A length modifier (h, l, or L) may be present, but is ignored as it is not necessary for Python – so e.g. %ld is identical to %d.

The conversion types are:

Conversion	Anlamı	Notlar
'd'	Signed integer decimal.
'i'	Signed integer decimal.
'o'	Signed octal value.	(1)
'u'	Obsolete type – it is identical to 'd'.	(8)
'x'	Signed hexadecimal (lowercase).	(2)
'X'	Signed hexadecimal (uppercase).	(2)
'e'	Floating point exponential format (lowercase).	(3)
'E'	Floating point exponential format (uppercase).	(3)
'f'	Floating point decimal format.	(3)
'F'	Floating point decimal format.	(3)
'g'	Floating point format. Uses lowercase exponential format if exponent is less than -4 or not less than precision, decimal format otherwise.	(4)
'G'	Floating point format. Uses uppercase exponential format if exponent is less than -4 or not less than precision, decimal format otherwise.	(4)
'c'	Single byte (accepts integer or single byte objects).
'b'	Bytes (any object that follows the buffer protocol or has __bytes__()).	(5)
's'	's' is an alias for 'b' and should only be used for Python2/3 code bases.	(6)
'a'	Bytes (converts any Python object using repr(obj).encode('ascii', 'backslashreplace')).	(5)
'r'	'r' is an alias for 'a' and should only be used for Python2/3 code bases.	(7)
'%'	No argument is converted, results in a '%' character in the result.

Notlar:

1. The alternate form causes a leading octal specifier ('0o') to be inserted before the first digit.

2. The alternate form causes a leading '0x' or '0X' (depending on whether the 'x' or 'X' format was used) to be inserted before the first digit.

3. The alternate form causes the result to always contain a decimal point, even if no digits follow it.

   The precision determines the number of digits after the decimal point and defaults to 6.

4. The alternate form causes the result to always contain a decimal point, and trailing zeroes are not removed as they would otherwise be.

   The precision determines the number of significant digits before and after the decimal point and defaults to 6.

5. If precision is N, the output is truncated to N characters.

6. b'%s' is deprecated, but will not be removed during the 3.x series.

7. b'%r' is deprecated, but will not be removed during the 3.x series.

8. See PEP 237.

Not

The bytearray version of this method does not operate in place - it always produces a new object, even if no changes were made.

Ayrıca bakınız

PEP 461 - Adding % formatting to bytes and bytearray

3.5 sürümünde geldi.

Memory Views

memoryview objects allow Python code to access the internal data of an object that supports the buffer protocol without copying.

class memoryview(object)

Create a memoryview that references object. object must support the buffer protocol. Built-in objects that support the buffer protocol include bytes and bytearray.

A memoryview has the notion of an element, which is the atomic memory unit handled by the originating object. For many simple types such as bytes and bytearray, an element is a single byte, but other types such as array.array may have bigger elements.

len(view) is equal to the length of tolist, which is the nested list representation of the view. If view.ndim = 1, this is equal to the number of elements in the view.

3.12 sürümünde değişti: If view.ndim == 0, len(view) now raises TypeError instead of returning 1.

The itemsize attribute will give you the number of bytes in a single element.

A memoryview supports slicing and indexing to expose its data. One-dimensional slicing will result in a subview:

>>> v = memoryview(b'abcefg')
>>> v[1]
98
>>> v[-1]
103
>>> v[1:4]
<memory at 0x7f3ddc9f4350>
>>> bytes(v[1:4])
b'bce'

If format is one of the native format specifiers from the struct module, indexing with an integer or a tuple of integers is also supported and returns a single element with the correct type. One-dimensional memoryviews can be indexed with an integer or a one-integer tuple. Multi-dimensional memoryviews can be indexed with tuples of exactly ndim integers where ndim is the number of dimensions. Zero-dimensional memoryviews can be indexed with the empty tuple.

Here is an example with a non-byte format:

>>> import array
>>> a = array.array('l', [-11111111, 22222222, -33333333, 44444444])
>>> m = memoryview(a)
>>> m[0]
-11111111
>>> m[-1]
44444444
>>> m[::2].tolist()
[-11111111, -33333333]

If the underlying object is writable, the memoryview supports one-dimensional slice assignment. Resizing is not allowed:

>>> data = bytearray(b'abcefg')
>>> v = memoryview(data)
>>> v.readonly
False
>>> v[0] = ord(b'z')
>>> data
bytearray(b'zbcefg')
>>> v[1:4] = b'123'
>>> data
bytearray(b'z123fg')
>>> v[2:3] = b'spam'
Traceback (most recent call last):
  File "<stdin>", line 1, in <module>
ValueError: memoryview assignment: lvalue and rvalue have different structures
>>> v[2:6] = b'spam'
>>> data
bytearray(b'z1spam')

One-dimensional memoryviews of hashable (read-only) types with formats ‘B’, ‘b’ or ‘c’ are also hashable. The hash is defined as hash(m) == hash(m.tobytes()):

>>> v = memoryview(b'abcefg')
>>> hash(v) == hash(b'abcefg')
True
>>> hash(v[2:4]) == hash(b'ce')
True
>>> hash(v[::-2]) == hash(b'abcefg'[::-2])
True

3.3 sürümünde değişti: One-dimensional memoryviews can now be sliced. One-dimensional memoryviews with formats ‘B’, ‘b’ or ‘c’ are now hashable.

3.4 sürümünde değişti: memoryview is now registered automatically with collections.abc.Sequence

3.5 sürümünde değişti: memoryviews can now be indexed with tuple of integers.

memoryview has several methods:

__eq__(exporter)

A memoryview and a PEP 3118 exporter are equal if their shapes are equivalent and if all corresponding values are equal when the operands’ respective format codes are interpreted using struct syntax.

For the subset of struct format strings currently supported by tolist(), v and w are equal if v.tolist() == w.tolist():

>>> import array
>>> a = array.array('I', [1, 2, 3, 4, 5])
>>> b = array.array('d', [1.0, 2.0, 3.0, 4.0, 5.0])
>>> c = array.array('b', [5, 3, 1])
>>> x = memoryview(a)
>>> y = memoryview(b)
>>> x == a == y == b
True
>>> x.tolist() == a.tolist() == y.tolist() == b.tolist()
True
>>> z = y[::-2]
>>> z == c
True
>>> z.tolist() == c.tolist()
True

If either format string is not supported by the struct module, then the objects will always compare as unequal (even if the format strings and buffer contents are identical):

>>> from ctypes import BigEndianStructure, c_long
>>> class BEPoint(BigEndianStructure):
...     _fields_ = [("x", c_long), ("y", c_long)]
...
>>> point = BEPoint(100, 200)
>>> a = memoryview(point)
>>> b = memoryview(point)
>>> a == point
False
>>> a == b
False

Note that, as with floating point numbers, v is w does not imply v == w for memoryview objects.

3.3 sürümünde değişti: Previous versions compared the raw memory disregarding the item format and the logical array structure.

tobytes(order='C')

Return the data in the buffer as a bytestring. This is equivalent to calling the bytes constructor on the memoryview.

>>> m = memoryview(b"abc")
>>> m.tobytes()
b'abc'
>>> bytes(m)
b'abc'

For non-contiguous arrays the result is equal to the flattened list representation with all elements converted to bytes. tobytes() supports all format strings, including those that are not in struct module syntax.

3.8 sürümünde geldi: order can be {‘C’, ‘F’, ‘A’}. When order is ‘C’ or ‘F’, the data of the original array is converted to C or Fortran order. For contiguous views, ‘A’ returns an exact copy of the physical memory. In particular, in-memory Fortran order is preserved. For non-contiguous views, the data is converted to C first. order=None is the same as order=’C’.

hex([sep[, bytes_per_sep]])

Return a string object containing two hexadecimal digits for each byte in the buffer.

>>> m = memoryview(b"abc")
>>> m.hex()
'616263'

3.5 sürümünde geldi.

3.8 sürümünde değişti: Similar to bytes.hex(), memoryview.hex() now supports optional sep and bytes_per_sep parameters to insert separators between bytes in the hex output.

tolist()

Return the data in the buffer as a list of elements.

>>> memoryview(b'abc').tolist()
[97, 98, 99]
>>> import array
>>> a = array.array('d', [1.1, 2.2, 3.3])
>>> m = memoryview(a)
>>> m.tolist()
[1.1, 2.2, 3.3]

3.3 sürümünde değişti: tolist() now supports all single character native formats in struct module syntax as well as multi-dimensional representations.

toreadonly()

Return a readonly version of the memoryview object. The original memoryview object is unchanged.

>>> m = memoryview(bytearray(b'abc'))
>>> mm = m.toreadonly()
>>> mm.tolist()
[97, 98, 99]
>>> mm[0] = 42
Traceback (most recent call last):
  File "<stdin>", line 1, in <module>
TypeError: cannot modify read-only memory
>>> m[0] = 43
>>> mm.tolist()
[43, 98, 99]

3.8 sürümünde geldi.

release()

Release the underlying buffer exposed by the memoryview object. Many objects take special actions when a view is held on them (for example, a bytearray would temporarily forbid resizing); therefore, calling release() is handy to remove these restrictions (and free any dangling resources) as soon as possible.

After this method has been called, any further operation on the view raises a ValueError (except release() itself which can be called multiple times):

>>> m = memoryview(b'abc')
>>> m.release()
>>> m[0]
Traceback (most recent call last):
  File "<stdin>", line 1, in <module>
ValueError: operation forbidden on released memoryview object

The context management protocol can be used for a similar effect, using the with statement:

>>> with memoryview(b'abc') as m:
...     m[0]
...
97
>>> m[0]
Traceback (most recent call last):
  File "<stdin>", line 1, in <module>
ValueError: operation forbidden on released memoryview object

3.2 sürümünde geldi.

cast(format[, shape])

Cast a memoryview to a new format or shape. shape defaults to [byte_length//new_itemsize], which means that the result view will be one-dimensional. The return value is a new memoryview, but the buffer itself is not copied. Supported casts are 1D -> C-contiguous and C-contiguous -> 1D.

The destination format is restricted to a single element native format in struct syntax. One of the formats must be a byte format (‘B’, ‘b’ or ‘c’). The byte length of the result must be the same as the original length. Note that all byte lengths may depend on the operating system.

Cast 1D/long to 1D/unsigned bytes:

>>> import array
>>> a = array.array('l', [1,2,3])
>>> x = memoryview(a)
>>> x.format
'l'
>>> x.itemsize
8
>>> len(x)
3
>>> x.nbytes
24
>>> y = x.cast('B')
>>> y.format
'B'
>>> y.itemsize
1
>>> len(y)
24
>>> y.nbytes
24

Cast 1D/unsigned bytes to 1D/char:

>>> b = bytearray(b'zyz')
>>> x = memoryview(b)
>>> x[0] = b'a'
Traceback (most recent call last):
  ...
TypeError: memoryview: invalid type for format 'B'
>>> y = x.cast('c')
>>> y[0] = b'a'
>>> b
bytearray(b'ayz')

Cast 1D/bytes to 3D/ints to 1D/signed char:

>>> import struct
>>> buf = struct.pack("i"*12, *list(range(12)))
>>> x = memoryview(buf)
>>> y = x.cast('i', shape=[2,2,3])
>>> y.tolist()
[[[0, 1, 2], [3, 4, 5]], [[6, 7, 8], [9, 10, 11]]]
>>> y.format
'i'
>>> y.itemsize
4
>>> len(y)
2
>>> y.nbytes
48
>>> z = y.cast('b')
>>> z.format
'b'
>>> z.itemsize
1
>>> len(z)
48
>>> z.nbytes
48

Cast 1D/unsigned long to 2D/unsigned long:

>>> buf = struct.pack("L"*6, *list(range(6)))
>>> x = memoryview(buf)
>>> y = x.cast('L', shape=[2,3])
>>> len(y)
2
>>> y.nbytes
48
>>> y.tolist()
[[0, 1, 2], [3, 4, 5]]

3.3 sürümünde geldi.

3.5 sürümünde değişti: The source format is no longer restricted when casting to a byte view.

There are also several readonly attributes available:

obj

The underlying object of the memoryview:

>>> b  = bytearray(b'xyz')
>>> m = memoryview(b)
>>> m.obj is b
True

3.3 sürümünde geldi.

nbytes

nbytes == product(shape) * itemsize == len(m.tobytes()). This is the amount of space in bytes that the array would use in a contiguous representation. It is not necessarily equal to len(m):

>>> import array
>>> a = array.array('i', [1,2,3,4,5])
>>> m = memoryview(a)
>>> len(m)
5
>>> m.nbytes
20
>>> y = m[::2]
>>> len(y)
3
>>> y.nbytes
12
>>> len(y.tobytes())
12

Multi-dimensional arrays:

>>> import struct
>>> buf = struct.pack("d"*12, *[1.5*x for x in range(12)])
>>> x = memoryview(buf)
>>> y = x.cast('d', shape=[3,4])
>>> y.tolist()
[[0.0, 1.5, 3.0, 4.5], [6.0, 7.5, 9.0, 10.5], [12.0, 13.5, 15.0, 16.5]]
>>> len(y)
3
>>> y.nbytes
96

3.3 sürümünde geldi.

readonly

A bool indicating whether the memory is read only.

format

A string containing the format (in struct module style) for each element in the view. A memoryview can be created from exporters with arbitrary format strings, but some methods (e.g. tolist()) are restricted to native single element formats.

3.3 sürümünde değişti: format 'B' is now handled according to the struct module syntax. This means that memoryview(b'abc')[0] == b'abc'[0] == 97.

itemsize

The size in bytes of each element of the memoryview:

>>> import array, struct
>>> m = memoryview(array.array('H', [32000, 32001, 32002]))
>>> m.itemsize
2
>>> m[0]
32000
>>> struct.calcsize('H') == m.itemsize
True

ndim

An integer indicating how many dimensions of a multi-dimensional array the memory represents.

shape

A tuple of integers the length of ndim giving the shape of the memory as an N-dimensional array.

3.3 sürümünde değişti: An empty tuple instead of None when ndim = 0.

strides

A tuple of integers the length of ndim giving the size in bytes to access each element for each dimension of the array.

3.3 sürümünde değişti: An empty tuple instead of None when ndim = 0.

suboffsets

Used internally for PIL-style arrays. The value is informational only.

c_contiguous

Belleğin C-contiguous olup olmadığını gösteren bir bool.

3.3 sürümünde geldi.

f_contiguous

Belleğin Fortran contiguous olup olmadığını gösteren bir bool.

3.3 sürümünde geldi.

contiguous

Belleğin contiguous olup olmadığını gösteren bir bool.

3.3 sürümünde geldi.

Set Türleri — set, frozenset

Bir set nesnesi, farklı hashable nesnelerinin sıralanmamış bir koleksiyonudur. Yaygın kullanımları arasında üyelik sınaması, bir diziden yinelenenlerin kaldırılması ve kesişim, birleşim, fark ve simetrik fark gibi matematiksel işlemlerin hesaplanması yer alır. (Diğer kapsayıcılar için yerleşik dict, list ve tuple sınıflarına ve collections modülüne bakın)

Diğer koleksiyonlar gibi, kümeler de x in set, len(set), ve for x in set özelliklerini destekler. Sırasız bir koleksiyon olan kümeler, eleman konumunu veya ekleme sırasını kaydetmez. Buna göre, kümeler dizinleme, dilimleme veya sıra benzeri davranışları desteklemez.

Şu anda iki yerleşik set türü vardır, set ve frozenset. set türü değişkendir — içeriği add() ve remove() gibi yöntemler kullanılarak değiştirilebilir. Değiştirilebilir olduğu için hash değeri yoktur ve bir sözlük anahtarı ya da başka bir kümenin elemanı olarak kullanılamaz. frozenset türü değişmezdir ve hashable — içeriği oluşturulduktan sonra değiştirilemez; bu nedenle bir sözlük anahtarı veya başka bir kümenin öğesi olarak kullanılabilir.

Boş olmayan kümeler (frozensetler değil), set yapıcısına ek olarak parantez içine virgülle ayrılmış bir öğe listesi yerleştirilerek oluşturulabilir, örneğin: {'jack', 'sjoerd'}.

Her iki sınıfın kurucuları aynı şekilde çalışır:

class set([iterable])

class frozenset([iterable])

Elemanları iterable öğesinden alınan yeni bir küme veya frozenset nesnesi döndürür. Bir kümenin elemanları hashable olmalıdır. Kümelerin kümelerini temsil etmek için, iç kümeler frozenset nesneleri olmalıdır. Eğer iterable belirtilmemişse, yeni bir boş küme döndürülür.

Setler çeşitli yollarla oluşturulabilir:

• Parantez içinde virgülle ayrılmış bir öğe listesi kullanın: {'jack', 'sjoerd'}

• Bir küme kavrayışı kullanın: {c for c in 'abracadabra' if c not in 'abc'}

• Tür kurucusunu kullanın: set(), set('foobar'), set(['a', 'b', 'foo'])

set ve frozenset örnekleri aşağıdaki işlemleri sağlar:

len(s)

s kümesindeki eleman sayısını döndürür (s’nin kardinalitesi).

x in s

x’i s üyeliği için test edin.

x not in s

x’in s’ye üye olup olmadığını test edin.

isdisjoint(other)

Kümenin other kümelerle ortak hiçbir elemanı yoksa True döndürür. Kümeler, ancak ve ancak kesişimleri boş küme ise ayrıktır.

issubset(other)

set <= other

Kümedeki her elemanın other içinde olup olmadığını test edin.

set < other

Kümenin other kümenin uygun bir alt kümesi olup olmadığını, yani set <= other and set != other olup olmadığını test eder.

issuperset(other)

set >= other

Kümedeki her elemanın other içinde olup olmadığını test edin.

set > other

Kümenin other kümenin uygun bir üst kümesi olup olmadığını, yani set >= other and set != other olup olmadığını test edin.

union(*others)

set | other | ...

Kümedeki ve diğer tüm kümelerdeki elemanları içeren yeni bir küme döndürür.

intersection(*others)

set & other & ...

Küme ve diğer tüm kümeler için ortak öğeler içeren yeni bir küme döndürür.

difference(*others)

set - other - ...

Küme içinde diğerlerinde olmayan elemanlar içeren yeni bir küme döndürür.

symmetric_difference(other)

set ^ other

Elemanları ya kümede ya da diğer kümede olan ancak her ikisinde de olmayan yeni bir küme döndürür.

copy()

Kümenin yüzeysel bir kopyasını döndürür.

Not: union(), intersection(), difference(), symmetric_difference(), issubset() ve issuperset() metotlarının operatörsüz versiyonları herhangi bir yinelenebiliri argüman olarak kabul edecektir. Buna karşılık, operatör tabanlı benzerleri argümanlarının küme olmasını gerektirir. Bu, daha okunabilir set('abc').intersection('cbs') yerine set('abc') & 'cbs' gibi hataya açık yapıları engeller.

Hem set hem de frozenset kümeden kümeye karşılaştırmaları destekler. İki küme, ancak ve ancak her kümenin her elemanı diğerinin içinde bulunuyorsa (her biri diğerinin alt kümesi ise) eşittir. Bir küme başka bir kümeden ancak ve ancak birinci küme ikinci kümenin uygun bir alt kümesi ise (bir alt kümedir, ancak eşit değildir) küçüktür. Bir küme, ancak ve ancak birinci küme ikinci kümenin uygun bir üst kümesi ise (bir üst kümedir, ancak eşit değildir) başka bir kümeden büyüktür.

set örnekleri, üyelerine göre frozenset örnekleriyle karşılaştırılır. Örneğin, set('abc') == frozenset('abc') True döndürür ve set('abc') in set([frozenset('abc')]) de öyle.

Alt küme ve eşitlik karşılaştırmaları toplam sıralama fonksiyonuna genelleştirilemez. Örneğin, boş olmayan herhangi iki ayrık küme eşit değildir ve birbirinin alt kümesi değildir, bu nedenle aşağıdakilerin all Yanlış döndürür: a<b, a==b veya a>b.

Kümeler yalnızca kısmi sıralama (alt küme ilişkileri) tanımladığından, list.sort() yönteminin çıktısı küme listeleri için tanımsızdır.

Sözlük anahtarları gibi küme öğeleri de hashable olmalıdır.

set örneklerini frozenset ile karıştıran ikili işlemler ilk işlenenin türünü döndürür. Örneğin: frozenset('ab') | set('bc') bir frozenset örneği döndürür.

Aşağıdaki tabloda set için kullanılabilen ve frozenset ‘in değişmez örneklerine uygulanmayan işlemler listelenmektedir:

update(*others)

set |= other | ...

Diğer tüm öğeleri ekleyerek seti güncelleyin.

intersection_update(*others)

set &= other & ...

Yalnızca içinde bulunan öğeleri ve diğerlerini koruyarak seti güncelleyin.

difference_update(*others)

set -= other | ...

Diğerlerinde bulunan öğeleri kaldırarak kümeyi güncelleyin.

symmetric_difference_update(other)

set ^= other

Kümeyi güncelleyin, yalnızca her iki kümede de bulunan öğeleri saklayın, ancak her ikisinde de bulunmayın.

add(elem)

Kümeye elem öğesini ekleyin.

remove(elem)

Kümeden elem elemanını kaldırır. Eğer elem kümede bulunmuyorsa KeyError değerini yükseltir.

discard(elem)

Eğer varsa elem öğesini kümeden kaldırır.

pop()

Kümeden rastgele bir elemanı kaldırır ve döndürür. Küme boşsa KeyError değerini yükseltir.

clear()

Kümeden tüm öğeleri kaldırın.

Not: update(), intersection_update(), difference_update() ve symmetric_difference_update() metotlarının operatör olmayan versiyonları herhangi bir iterable’ı argüman olarak kabul edecektir.

Note, the elem argument to the __contains__(), remove(), and discard() methods may be a set. To support searching for an equivalent frozenset, a temporary one is created from elem.

Mapping Types — dict

Bir mapping nesnesi hashable değerlerini rastgele nesnelere eşler. Eşlemeler değiştirilebilir nesnelerdir. Şu anda sadece bir standart eşleme türü vardır, dictionary. (Diğer kapsayıcılar için yerleşik list, set ve tuple sınıflarına ve collections modülüne bakın).

Bir sözlüğün anahtarları neredeyse rastgele değerlerdir. hashable olmayan değerler, yani listeler, sözlükler veya diğer değişken türleri içeren değerler (nesne kimliği yerine değere göre karşılaştırılan) anahtar olarak kullanılamaz. Eşit karşılaştırılan değerler (1, 1.0 ve True gibi) aynı sözlük girdisini indekslemek için birbirinin yerine kullanılabilir.

class dict(**kwargs)

class dict(mapping, **kwargs)

class dict(iterable, **kwargs)

İsteğe bağlı bir konumsal bağımsız değişken ve muhtemelen boş bir anahtar sözcük bağımsız değişken kümesinden başlatılan yeni bir sözlük döndürür.

Sözlükler çeşitli yollarla oluşturulabilir:

• Use a comma-separated list of key: value pairs within braces: {'jack': 4098, 'sjoerd': 4127} or {4098: 'jack', 4127: 'sjoerd'}

• Use a dict comprehension: {}, {x: x ** 2 for x in range(10)}

• Use the type constructor: dict(), dict([('foo', 100), ('bar', 200)]), dict(foo=100, bar=200)

If no positional argument is given, an empty dictionary is created. If a positional argument is given and it is a mapping object, a dictionary is created with the same key-value pairs as the mapping object. Otherwise, the positional argument must be an iterable object. Each item in the iterable must itself be an iterable with exactly two objects. The first object of each item becomes a key in the new dictionary, and the second object the corresponding value. If a key occurs more than once, the last value for that key becomes the corresponding value in the new dictionary.

If keyword arguments are given, the keyword arguments and their values are added to the dictionary created from the positional argument. If a key being added is already present, the value from the keyword argument replaces the value from the positional argument.

To illustrate, the following examples all return a dictionary equal to {"one": 1, "two": 2, "three": 3}:

>>> a = dict(one=1, two=2, three=3)
>>> b = {'one': 1, 'two': 2, 'three': 3}
>>> c = dict(zip(['one', 'two', 'three'], [1, 2, 3]))
>>> d = dict([('two', 2), ('one', 1), ('three', 3)])
>>> e = dict({'three': 3, 'one': 1, 'two': 2})
>>> f = dict({'one': 1, 'three': 3}, two=2)
>>> a == b == c == d == e == f
True

Providing keyword arguments as in the first example only works for keys that are valid Python identifiers. Otherwise, any valid keys can be used.

These are the operations that dictionaries support (and therefore, custom mapping types should support too):

list(d)

Return a list of all the keys used in the dictionary d.

len(d)

Return the number of items in the dictionary d.

d[key]

Return the item of d with key key. Raises a KeyError if key is not in the map.

If a subclass of dict defines a method __missing__() and key is not present, the d[key] operation calls that method with the key key as argument. The d[key] operation then returns or raises whatever is returned or raised by the __missing__(key) call. No other operations or methods invoke __missing__(). If __missing__() is not defined, KeyError is raised. __missing__() must be a method; it cannot be an instance variable:

>>> class Counter(dict):
...     def __missing__(self, key):
...         return 0
...
>>> c = Counter()
>>> c['red']
0
>>> c['red'] += 1
>>> c['red']
1

The example above shows part of the implementation of collections.Counter. A different __missing__ method is used by collections.defaultdict.

d[key] = value

Set d[key] to value.

del d[key]

Remove d[key] from d. Raises a KeyError if key is not in the map.

key in d

Return True if d has a key key, else False.

key not in d

Equivalent to not key in d.

iter(d)

Return an iterator over the keys of the dictionary. This is a shortcut for iter(d.keys()).

clear()

Remove all items from the dictionary.

copy()

Return a shallow copy of the dictionary.

classmethod fromkeys(iterable[, value])

Create a new dictionary with keys from iterable and values set to value.

fromkeys() is a class method that returns a new dictionary. value defaults to None. All of the values refer to just a single instance, so it generally doesn’t make sense for value to be a mutable object such as an empty list. To get distinct values, use a dict comprehension instead.

get(key[, default])

Return the value for key if key is in the dictionary, else default. If default is not given, it defaults to None, so that this method never raises a KeyError.

items()

Return a new view of the dictionary’s items ((key, value) pairs). See the documentation of view objects.

keys()

Return a new view of the dictionary’s keys. See the documentation of view objects.

pop(key[, default])

If key is in the dictionary, remove it and return its value, else return default. If default is not given and key is not in the dictionary, a KeyError is raised.

popitem()

Remove and return a (key, value) pair from the dictionary. Pairs are returned in LIFO order.

popitem() is useful to destructively iterate over a dictionary, as often used in set algorithms. If the dictionary is empty, calling popitem() raises a KeyError.

3.7 sürümünde değişti: LIFO order is now guaranteed. In prior versions, popitem() would return an arbitrary key/value pair.

reversed(d)

Return a reverse iterator over the keys of the dictionary. This is a shortcut for reversed(d.keys()).

3.8 sürümünde geldi.

setdefault(key[, default])

If key is in the dictionary, return its value. If not, insert key with a value of default and return default. default defaults to None.

update([other])

Update the dictionary with the key/value pairs from other, overwriting existing keys. Return None.

update() accepts either another dictionary object or an iterable of key/value pairs (as tuples or other iterables of length two). If keyword arguments are specified, the dictionary is then updated with those key/value pairs: d.update(red=1, blue=2).

values()

Return a new view of the dictionary’s values. See the documentation of view objects.

An equality comparison between one dict.values() view and another will always return False. This also applies when comparing dict.values() to itself:

>>> d = {'a': 1}
>>> d.values() == d.values()
False

d | other

Create a new dictionary with the merged keys and values of d and other, which must both be dictionaries. The values of other take priority when d and other share keys.

3.9 sürümünde geldi.

d |= other

Update the dictionary d with keys and values from other, which may be either a mapping or an iterable of key/value pairs. The values of other take priority when d and other share keys.

3.9 sürümünde geldi.

Dictionaries compare equal if and only if they have the same (key, value) pairs (regardless of ordering). Order comparisons (‘<’, ‘<=’, ‘>=’, ‘>’) raise TypeError.

Dictionaries preserve insertion order. Note that updating a key does not affect the order. Keys added after deletion are inserted at the end.

>>> d = {"one": 1, "two": 2, "three": 3, "four": 4}
>>> d
{'one': 1, 'two': 2, 'three': 3, 'four': 4}
>>> list(d)
['one', 'two', 'three', 'four']
>>> list(d.values())
[1, 2, 3, 4]
>>> d["one"] = 42
>>> d
{'one': 42, 'two': 2, 'three': 3, 'four': 4}
>>> del d["two"]
>>> d["two"] = None
>>> d
{'one': 42, 'three': 3, 'four': 4, 'two': None}

3.7 sürümünde değişti: Dictionary order is guaranteed to be insertion order. This behavior was an implementation detail of CPython from 3.6.

Dictionaries and dictionary views are reversible.

>>> d = {"one": 1, "two": 2, "three": 3, "four": 4}
>>> d
{'one': 1, 'two': 2, 'three': 3, 'four': 4}
>>> list(reversed(d))
['four', 'three', 'two', 'one']
>>> list(reversed(d.values()))
[4, 3, 2, 1]
>>> list(reversed(d.items()))
[('four', 4), ('three', 3), ('two', 2), ('one', 1)]

3.8 sürümünde değişti: Dictionaries are now reversible.

Ayrıca bakınız

types.MappingProxyType can be used to create a read-only view of a dict.

Dictionary view objects

The objects returned by dict.keys(), dict.values() and dict.items() are view objects. They provide a dynamic view on the dictionary’s entries, which means that when the dictionary changes, the view reflects these changes.

Dictionary views can be iterated over to yield their respective data, and support membership tests:

len(dictview)

Return the number of entries in the dictionary.

iter(dictview)

Return an iterator over the keys, values or items (represented as tuples of (key, value)) in the dictionary.

Keys and values are iterated over in insertion order. This allows the creation of (value, key) pairs using zip(): pairs = zip(d.values(), d.keys()). Another way to create the same list is pairs = [(v, k) for (k, v) in d.items()].

Iterating views while adding or deleting entries in the dictionary may raise a RuntimeError or fail to iterate over all entries.

3.7 sürümünde değişti: Dictionary order is guaranteed to be insertion order.

x in dictview

Return True if x is in the underlying dictionary’s keys, values or items (in the latter case, x should be a (key, value) tuple).

reversed(dictview)

Return a reverse iterator over the keys, values or items of the dictionary. The view will be iterated in reverse order of the insertion.

3.8 sürümünde değişti: Dictionary views are now reversible.

dictview.mapping

Return a types.MappingProxyType that wraps the original dictionary to which the view refers.

3.10 sürümünde geldi.

Keys views are set-like since their entries are unique and hashable. Items views also have set-like operations since the (key, value) pairs are unique and the keys are hashable. If all values in an items view are hashable as well, then the items view can interoperate with other sets. (Values views are not treated as set-like since the entries are generally not unique.) For set-like views, all of the operations defined for the abstract base class collections.abc.Set are available (for example, ==, <, or ^). While using set operators, set-like views accept any iterable as the other operand, unlike sets which only accept sets as the input.

An example of dictionary view usage:

>>> dishes = {'eggs': 2, 'sausage': 1, 'bacon': 1, 'spam': 500}
>>> keys = dishes.keys()
>>> values = dishes.values()

>>> # iteration
>>> n = 0
>>> for val in values:
...     n += val
...
>>> print(n)
504

>>> # keys and values are iterated over in the same order (insertion order)
>>> list(keys)
['eggs', 'sausage', 'bacon', 'spam']
>>> list(values)
[2, 1, 1, 500]

>>> # view objects are dynamic and reflect dict changes
>>> del dishes['eggs']
>>> del dishes['sausage']
>>> list(keys)
['bacon', 'spam']

>>> # set operations
>>> keys & {'eggs', 'bacon', 'salad'}
{'bacon'}
>>> keys ^ {'sausage', 'juice'} == {'juice', 'sausage', 'bacon', 'spam'}
True
>>> keys | ['juice', 'juice', 'juice'] == {'bacon', 'spam', 'juice'}
True

>>> # get back a read-only proxy for the original dictionary
>>> values.mapping
mappingproxy({'bacon': 1, 'spam': 500})
>>> values.mapping['spam']
500

Bağlam Yöneticisi Türleri

Python’s with statement supports the concept of a runtime context defined by a context manager. This is implemented using a pair of methods that allow user-defined classes to define a runtime context that is entered before the statement body is executed and exited when the statement ends:

contextmanager.__enter__()

Enter the runtime context and return either this object or another object related to the runtime context. The value returned by this method is bound to the identifier in the as clause of with statements using this context manager.

An example of a context manager that returns itself is a file object. File objects return themselves from __enter__() to allow open() to be used as the context expression in a with statement.

An example of a context manager that returns a related object is the one returned by decimal.localcontext(). These managers set the active decimal context to a copy of the original decimal context and then return the copy. This allows changes to be made to the current decimal context in the body of the with statement without affecting code outside the with statement.

contextmanager.__exit__(exc_type, exc_val, exc_tb)

Exit the runtime context and return a Boolean flag indicating if any exception that occurred should be suppressed. If an exception occurred while executing the body of the with statement, the arguments contain the exception type, value and traceback information. Otherwise, all three arguments are None.

Returning a true value from this method will cause the with statement to suppress the exception and continue execution with the statement immediately following the with statement. Otherwise the exception continues propagating after this method has finished executing. Exceptions that occur during execution of this method will replace any exception that occurred in the body of the with statement.

The exception passed in should never be reraised explicitly - instead, this method should return a false value to indicate that the method completed successfully and does not want to suppress the raised exception. This allows context management code to easily detect whether or not an __exit__() method has actually failed.

Python defines several context managers to support easy thread synchronisation, prompt closure of files or other objects, and simpler manipulation of the active decimal arithmetic context. The specific types are not treated specially beyond their implementation of the context management protocol. See the contextlib module for some examples.

Python’s generators and the contextlib.contextmanager decorator provide a convenient way to implement these protocols. If a generator function is decorated with the contextlib.contextmanager decorator, it will return a context manager implementing the necessary __enter__() and __exit__() methods, rather than the iterator produced by an undecorated generator function.

Note that there is no specific slot for any of these methods in the type structure for Python objects in the Python/C API. Extension types wanting to define these methods must provide them as a normal Python accessible method. Compared to the overhead of setting up the runtime context, the overhead of a single class dictionary lookup is negligible.

Type Annotation Types — Generic Alias, Union

The core built-in types for type annotations are Generic Alias and Union.

Genel Takma Ad Türü

GenericAlias objects are generally created by subscripting a class. They are most often used with container classes, such as list or dict. For example, list[int] is a GenericAlias object created by subscripting the list class with the argument int. GenericAlias objects are intended primarily for use with type annotations.

Not

It is generally only possible to subscript a class if the class implements the special method __class_getitem__().

Bir GenericAlias nesnesi, generic type için bir vekil olarak hareket eder ve parameterized generics uygular.

For a container class, the argument(s) supplied to a subscription of the class may indicate the type(s) of the elements an object contains. For example, set[bytes] can be used in type annotations to signify a set in which all the elements are of type bytes.

For a class which defines __class_getitem__() but is not a container, the argument(s) supplied to a subscription of the class will often indicate the return type(s) of one or more methods defined on an object. For example, regular expressions can be used on both the str data type and the bytes data type:

• If x = re.search('foo', 'foo'), x will be a re.Match object where the return values of x.group(0) and x[0] will both be of type str. We can represent this kind of object in type annotations with the GenericAlias re.Match[str].

• If y = re.search(b'bar', b'bar'), (note the b for bytes), y will also be an instance of re.Match, but the return values of y.group(0) and y[0] will both be of type bytes. In type annotations, we would represent this variety of re.Match objects with re.Match[bytes].

GenericAlias nesneleri, doğrudan GenericAlias nesneleri oluşturmak için de kullanılabilen types.GenericAlias sınıfının örnekleridir.

T[X, Y, ...]

Kullanılan T türüne bağlı olarak X, Y ve daha fazla tür tarafından parametrelenen bir T türünü temsil eden bir GenericAlias oluşturur. Örneğin, float elemanları içeren bir list bekleyen bir fonksiyon:

def average(values: list[float]) -> float:
    return sum(values) / len(values)

Anahtar türünü ve değer türünü temsil eden iki tür parametresi bekleyen genel bir tür olan dict kullanarak mapping nesneleri için başka bir örnek. Bu örnekte, fonksiyon str türünde anahtarları ve int türünde değerleri olan bir dict bekler:

def send_post_request(url: str, body: dict[str, int]) -> None:
    ...

Yerleşik isinstance() ve issubclass() işlevleri ikinci argümanları için GenericAlias türlerini kabul etmez:

>>> isinstance([1, 2], list[str])
Traceback (most recent call last):
  File "<stdin>", line 1, in <module>
TypeError: isinstance() argument 2 cannot be a parameterized generic

Python çalışma zamanı tip anotasyonları ‘nı zorlamaz. Bu, genel türleri ve bunların tür parametrelerini de kapsar. Bir GenericAlias türünden bir konteyner nesnesi oluştururken, konteynerdeki elemanlar türlerine göre kontrol edilmez. Örneğin, aşağıdaki kod tavsiye edilmez, ancak hatasız çalışacaktır:

>>> t = list[str]
>>> t([1, 2, 3])
[1, 2, 3]

Ayrıca, parametrelendirilmiş jenerikler nesne oluşturma sırasında tip parametrelerini siler:

>>> t = list[str]
>>> type(t)
<class 'types.GenericAlias'>

>>> l = t()
>>> type(l)
<class 'list'>

Bir jenerik üzerinde repr() veya str() çağrısı parametrelendirilmiş türü gösterir:

>>> repr(list[int])
'list[int]'

>>> str(list[int])
'list[int]'

Genel kapsayıcıların __getitem__() metodu, dict[str][str] gibi hatalara izin vermemek için bir istisna oluşturacaktır:

>>> dict[str][str]
Traceback (most recent call last):
  ...
TypeError: dict[str] is not a generic class

Ancak, bu tür ifadeler type variables kullanıldığında geçerlidir. Dizin, GenericAlias nesnesinin __args__ öğesindeki tür değişkeni öğeleri kadar öğeye sahip olmalıdır:

>>> from typing import TypeVar
>>> Y = TypeVar('Y')
>>> dict[str, Y][int]
dict[str, int]

Standart Jenerik Sınıflar

Bu standart kütüphane sınıfları parametrelendirilmiş jenerikleri destekler. Bu liste kapsamlı değildir.

• tuple

• list

• dict

• set

• frozenset

• type

• collections.deque

• collections.defaultdict

• collections.OrderedDict

• collections.Counter

• collections.ChainMap

• collections.abc.Awaitable

• collections.abc.Coroutine

• collections.abc.AsyncIterable

• collections.abc.AsyncIterator

• collections.abc.AsyncGenerator

• collections.abc.Iterable

• collections.abc.Iterator

• collections.abc.Generator

• collections.abc.Reversible

• collections.abc.Container

• collections.abc.Collection

• collections.abc.Callable

• collections.abc.Set

• collections.abc.MutableSet

• collections.abc.Mapping

• collections.abc.MutableMapping

• collections.abc.Sequence

• collections.abc.MutableSequence

• collections.abc.ByteString

• collections.abc.MappingView

• collections.abc.KeysView

• collections.abc.ItemsView

• collections.abc.ValuesView

• contextlib.AbstractContextManager

• contextlib.AbstractAsyncContextManager

• dataclasses.Field

• functools.cached_property

• functools.partialmethod

• os.PathLike

• queue.LifoQueue

• queue.Queue

• queue.PriorityQueue

• tuple

• re.Pattern

• re.Match

• shelve.BsdDbShelf

• shelve.DbfilenameShelf

• shelve.Shelf

• types.MappingProxyType

• weakref.WeakKeyDictionary

• weakref.WeakMethod

• weakref.WeakSet

• weakref.WeakValueDictionary

GenericAlias objesinin Özel Öznitelikleri

Tüm parametreli jenerikler özel salt okunur öznitelikler uygular.

genericalias.__origin__

Bu öznitelik, parametrelendirilmemiş genel sınıfa işaret eder:

>>> list[int].__origin__
<class 'list'>

genericalias.__args__

Bu öznitelik, jenerik sınıfın orijinal __class_getitem__() öğesine iletilen jenerik tiplerinden bir tuple ‘dır (muhtemelen 1 uzunluğunda):

>>> dict[str, list[int]].__args__
(<class 'str'>, list[int])

genericalias.__parameters__

Bu öznitelik, ‘’__args__’’ içinde bulunan benzersiz tür değişkenlerin tembel bir şekilde hesaplanmış bir demetidir (muhtemelen boş):

>>> from typing import TypeVar

>>> T = TypeVar('T')
>>> list[T].__parameters__
(~T,)

Not

GenericAlias nesnesi ile typing.ParamSpec parametreleri değiştirildikten sonra doğru __parameters__ olmayabilir çünkü typing.ParamSpec öncelikle statik tip kontrolü için tasarlanmıştır.

genericalias.__unpacked__

A boolean that is true if the alias has been unpacked using the * operator (see TypeVarTuple).

3.11 sürümünde geldi.

Ayrıca bakınız

PEP 484 - Type Hints

Introducing Python’s framework for type annotations.

PEP 585 - Standart Koleksiyonlarda Tip İma Etme (Type Hinting) Jenerikleri

Introducing the ability to natively parameterize standard-library classes, provided they implement the special class method __class_getitem__().

Generics, user-defined generics and typing.Generic

Documentation on how to implement generic classes that can be parameterized at runtime and understood by static type-checkers.

3.9 sürümünde geldi.

Sendika Türü

Bir birleşim nesnesi, birden çok type objects üzerinde | (bitsel veya) işleminin değerini tutar. Bu türler öncelikle aşağıdakiler için tasarlanmıştır type annotations. Birleşim türü ifadesi, aşağıdakilere kıyasla daha temiz tür ipucu sözdizimi sağlar typing.Union.

X | Y | ...

X, Y vb. türleri tutan bir birleşim nesnesi tanımlar. X | Y X veya Y anlamına gelir. Bu, typing.Union[X, Y] ile eş değerdir. Örneğin, aşağıdaki işlev int veya float:

def square(number: int | float) -> int | float:
    return number ** 2

Not

The | operand cannot be used at runtime to define unions where one or more members is a forward reference. For example, int | "Foo", where "Foo" is a reference to a class not yet defined, will fail at runtime. For unions which include forward references, present the whole expression as a string, e.g. "int | Foo".

union_object == other

Birlik nesneleri, diğer birlik nesneleriyle eşitlik açısından test edilebilir. Detaylar:

• Birliklerin birlikleri düzleştirimiştir:

  (int | str) | float == int | str | float
  

• Gereksiz türler kaldırılır:

  int | str | int == int | str
  

• Birlikleri karşılaştırırken, sipariş göz ardı edilir:

  int | str == str | int
  

• typing.Union:: ile uyumludur:

  int | str == typing.Union[int, str]
  

• İsteğe bağlı türler None:: ile bir birlik olarak yazılabilir:

  str | None == typing.Optional[str]
  

isinstance(obj, union_object)

issubclass(obj, union_object)

isinstance() ve issubclass() çağrıları da bir birlik nesnesiyle desteklenir:

>>> isinstance("", int | str)
True

However, parameterized generics in union objects cannot be checked:

>>> isinstance(1, int | list[int])  # short-circuit evaluation
True
>>> isinstance([1], int | list[int])
Traceback (most recent call last):
  ...
TypeError: isinstance() argument 2 cannot be a parameterized generic

Union nesnesinin kullanıcıya açık türüne types.UnionType adresinden erişilebilir ve isinstance() kontrolleri için kullanılabilir. Bir nesne şu türden örneklenemez:

>>> import types
>>> isinstance(int | str, types.UnionType)
True
>>> types.UnionType()
Traceback (most recent call last):
  File "<stdin>", line 1, in <module>
TypeError: cannot create 'types.UnionType' instances

Not

The __or__() method for type objects was added to support the syntax X | Y. If a metaclass implements __or__(), the Union may override it:

>>> class M(type):
...     def __or__(self, other):
...         return "Hello"
...
>>> class C(metaclass=M):
...     pass
...
>>> C | int
'Hello'
>>> int | C
int | C

Ayrıca bakınız

PEP 604 – X | Y sözdizimini ve Birlik türünü öneren PEP.

3.10 sürümünde geldi.

Diğer Yerleşik Tipler

Yorumlayıcı başka nesne türlerini de destekler. Bunların çoğu yalnızca bir veya iki işlemi destekler.

Modüller

Bir modül üzerindeki tek özel işlem öznitelik erişimidir: m.name, burada m bir modüldür ve name, m’nin sembol tablosunda tanımlanan bir isme erişir. Modül nitelikleri atanabilir. (import deyiminin kesinlikle bir modül nesnesi üzerinde bir işlem olmadığına dikkat edin; import foo foo adında bir modül nesnesinin var olmasını gerektirmez, bunun yerine bir yerlerde foo adında bir modül için (harici) bir tanımlama gerektirir)

Her modülün özel bir niteliği __dict__ ‘dir. Bu, modülün sembol tablosunu içeren sözlüktür. Bu sözlüğü değiştirmek aslında modülün sembol tablosunu değiştirecektir, ancak __dict__ niteliğine doğrudan atama yapmak mümkün değildir (m.__dict__['a'] = 1 yazabilirsiniz, bu m.a yı 1 olarak tanımlar, ancak m.__dict__ = {} yazamazsınız). __dict__ öğesinin doğrudan değiştirilmesi önerilmez.

Yorumlayıcıda yerleşik olarak bulunan modüller şu şekilde yazılır: <module 'sys' (built-in)>. Eğer bir dosyadan yüklenmişlerse, <module 'os' from '/usr/local/lib/pythonX.Y/os.pyc'> şeklinde yazılırlar.

Sınıflar ve Sınıf Örnekleri

Bunlar için Class definitions ve Objects, values and types bakın.

Fonksiyonlar

Fonksiyon nesneleri fonksiyon tanımları tarafından oluşturulur. Bir fonksiyon nesnesi üzerindeki tek işlem onu çağırmaktır: func(argument-list).

Fonksiyon nesnelerinin gerçekten iki çeşidi vardır: yerleşik fonksiyonlar ve kullanıcı tanımlı fonksiyonlar. Her ikisi de aynı işlemi destekler (işlevi çağırmak için), ancak uygulama farklıdır, dolayısıyla farklı nesne türleri vardır.

Daha fazla bilgi için Function definitions bölümüne bakınız.

Yöntemler

Methods are functions that are called using the attribute notation. There are two flavors: built-in methods (such as append() on lists) and class instance method. Built-in methods are described with the types that support them.

If you access a method (a function defined in a class namespace) through an instance, you get a special object: a bound method (also called instance method) object. When called, it will add the self argument to the argument list. Bound methods have two special read-only attributes: m.__self__ is the object on which the method operates, and m.__func__ is the function implementing the method. Calling m(arg-1, arg-2, ..., arg-n) is completely equivalent to calling m.__func__(m.__self__, arg-1, arg-2, ..., arg-n).

Like function objects, bound method objects support getting arbitrary attributes. However, since method attributes are actually stored on the underlying function object (method.__func__), setting method attributes on bound methods is disallowed. Attempting to set an attribute on a method results in an AttributeError being raised. In order to set a method attribute, you need to explicitly set it on the underlying function object:

>>> class C:
...     def method(self):
...         pass
...
>>> c = C()
>>> c.method.whoami = 'my name is method'  # can't set on the method
Traceback (most recent call last):
  File "<stdin>", line 1, in <module>
AttributeError: 'method' object has no attribute 'whoami'
>>> c.method.__func__.whoami = 'my name is method'
>>> c.method.whoami
'my name is method'

See Instance methods for more information.

Kod Nesneleri

Code objects are used by the implementation to represent “pseudo-compiled” executable Python code such as a function body. They differ from function objects because they don’t contain a reference to their global execution environment. Code objects are returned by the built-in compile() function and can be extracted from function objects through their __code__ attribute. See also the code module.

Accessing __code__ raises an auditing event object.__getattr__ with arguments obj and "__code__".

Bir kod nesnesi (kaynak dize yerine) exec() veya eval() yerleşik işlevlerine geçirilerek yürütülebilir veya değerlendirilebilir.

Daha fazla bilgi için The standard type hierarchy sayfasına bakın.

Type Objects

Type nesneleri çeşitli nesne türlerini temsil eder. Bir nesnenin türüne yerleşik işlev type() tarafından erişilir. Türler üzerinde özel bir işlem yoktur. Standart modül types tüm standart yerleşik türler için isimleri tanımlar.

Türler şu şekilde yazılır: <class 'int'>.

Null Nesne

Bu nesne, açıkça bir değer döndürmeyen işlevler tarafından döndürülür. Özel operasyonları desteklemez. Tam olarak None (yerleşik bir ad) adlı bir null nesne vardır. type(None)() aynı singleton’u üretir.

‘’Yok’’ olarak yazılmıştır.

Üç Nokta Nesnesi

Bu nesne genellikle dilimleme tarafından kullanılır (bkz. Slicings). Özel operasyonları desteklemez. Tam olarak Ellipsis (yerleşik bir ad) adında bir elips nesnesi vardır. type(Ellipsis)(), Ellipsis singletonunu üretir.

Ellipsis veya ... olarak yazılmıştır.

NotImplemented Nesnesi

This object is returned from comparisons and binary operations when they are asked to operate on types they don’t support. See Comparisons for more information. There is exactly one NotImplemented object. type(NotImplemented)() produces the singleton instance.

It is written as NotImplemented.

İç Nesneler

See The standard type hierarchy for this information. It describes stack frame objects, traceback objects, and slice objects.

Özel Özellikler

Uygulama, ilgili oldukları çeşitli nesne türlerine birkaç özel salt okunur öznitelik ekler. Bunlardan bazıları dir() yerleşik işlevi tarafından bildirilmez.

object.__dict__

Bir nesnenin (yazılabilir) özniteliklerini depolamak için kullanılan sözlük veya başka bir eşleme nesnesi.

instance.__class__

Bir sınıf örneğinin ait olduğu sınıf.

class.__bases__

Bir sınıf elemanının temel sınıflarının kümesi.

definition.__name__

Sınıf, fonksiyon, yöntem, tanımlayıcı veya üretici örneğinin adı.

definition.__qualname__

Sınıf, fonksiyon, yöntem, tanımlayıcı veya üretici örneğinin qualified name.

3.3 sürümünde geldi.

definition.__type_params__

The type parameters of generic classes, functions, and type aliases.

3.12 sürümünde geldi.

class.__mro__

Bu öznitelik, yöntem çözümlemesi sırasında temel sınıfları ararken dikkate alınan bir sınıf kümesidir.

class.mro()

Bu yöntem, örneklerinin yöntem çözümleme sırasını özelleştirmek için bir meta sınıf tarafından geçersiz kılınabilir. Sınıf örneğinde çağrılır ve sonucu __mro__ içinde depolanır.

class.__subclasses__()

Her sınıf, kendi alt sınıflarına yapılan zayıf referansların bir listesini tutar. Bu yöntem, hala var olan tüm bu başvuruların bir listesini döndürür. Liste tanım sırasına göredir. Örnek:

>>> int.__subclasses__()
[<class 'bool'>, <enum 'IntEnum'>, <flag 'IntFlag'>, <class 're._constants._NamedIntConstant'>]

Integer string conversion length limitation

CPython has a global limit for converting between int and str to mitigate denial of service attacks. This limit only applies to decimal or other non-power-of-two number bases. Hexadecimal, octal, and binary conversions are unlimited. The limit can be configured.

The int type in CPython is an arbitrary length number stored in binary form (commonly known as a “bignum”). There exists no algorithm that can convert a string to a binary integer or a binary integer to a string in linear time, unless the base is a power of 2. Even the best known algorithms for base 10 have sub-quadratic complexity. Converting a large value such as int('1' * 500_000) can take over a second on a fast CPU.

Limiting conversion size offers a practical way to avoid CVE-2020-10735.

The limit is applied to the number of digit characters in the input or output string when a non-linear conversion algorithm would be involved. Underscores and the sign are not counted towards the limit.

When an operation would exceed the limit, a ValueError is raised:

>>> import sys
>>> sys.set_int_max_str_digits(4300)  # Illustrative, this is the default.
>>> _ = int('2' * 5432)
Traceback (most recent call last):
...
ValueError: Exceeds the limit (4300 digits) for integer string conversion: value has 5432 digits; use sys.set_int_max_str_digits() to increase the limit
>>> i = int('2' * 4300)
>>> len(str(i))
4300
>>> i_squared = i*i
>>> len(str(i_squared))
Traceback (most recent call last):
...
ValueError: Exceeds the limit (4300 digits) for integer string conversion; use sys.set_int_max_str_digits() to increase the limit
>>> len(hex(i_squared))
7144
>>> assert int(hex(i_squared), base=16) == i*i  # Hexadecimal is unlimited.

The default limit is 4300 digits as provided in sys.int_info.default_max_str_digits. The lowest limit that can be configured is 640 digits as provided in sys.int_info.str_digits_check_threshold.

Doğrulama

>>> import sys
>>> assert sys.int_info.default_max_str_digits == 4300, sys.int_info
>>> assert sys.int_info.str_digits_check_threshold == 640, sys.int_info
>>> msg = int('578966293710682886880994035146873798396722250538762761564'
...           '9252925514383915483333812743580549779436104706260696366600'
...           '571186405732').to_bytes(53, 'big')
...

3.11 sürümünde geldi.

Affected APIs

The limitation only applies to potentially slow conversions between int and str or bytes:

• int(string) with default base 10.

• int(string, base) for all bases that are not a power of 2.

• str(integer).

• repr(integer).

• any other string conversion to base 10, for example f"{integer}", "{}".format(integer), or b"%d" % integer.

The limitations do not apply to functions with a linear algorithm:

• int(string, base) with base 2, 4, 8, 16, or 32.

• int.from_bytes() and int.to_bytes().

• hex(), oct(), bin().

• Format Specification Mini-Language for hex, octal, and binary numbers.

• str to float.

• str to decimal.Decimal.

Configuring the limit

Before Python starts up you can use an environment variable or an interpreter command line flag to configure the limit:

• PYTHONINTMAXSTRDIGITS, e.g. PYTHONINTMAXSTRDIGITS=640 python3 to set the limit to 640 or PYTHONINTMAXSTRDIGITS=0 python3 to disable the limitation.

• -X int_max_str_digits, e.g. python3 -X int_max_str_digits=640

• sys.flags.int_max_str_digits contains the value of PYTHONINTMAXSTRDIGITS or -X int_max_str_digits. If both the env var and the -X option are set, the -X option takes precedence. A value of -1 indicates that both were unset, thus a value of sys.int_info.default_max_str_digits was used during initialization.

From code, you can inspect the current limit and set a new one using these sys APIs:

• sys.get_int_max_str_digits() and sys.set_int_max_str_digits() are a getter and setter for the interpreter-wide limit. Subinterpreters have their own limit.

Information about the default and minimum can be found in sys.int_info:

• sys.int_info.default_max_str_digits is the compiled-in default limit.

• sys.int_info.str_digits_check_threshold is the lowest accepted value for the limit (other than 0 which disables it).

3.11 sürümünde geldi.

Uyarı

Setting a low limit can lead to problems. While rare, code exists that contains integer constants in decimal in their source that exceed the minimum threshold. A consequence of setting the limit is that Python source code containing decimal integer literals longer than the limit will encounter an error during parsing, usually at startup time or import time or even at installation time - anytime an up to date .pyc does not already exist for the code. A workaround for source that contains such large constants is to convert them to 0x hexadecimal form as it has no limit.

Test your application thoroughly if you use a low limit. Ensure your tests run with the limit set early via the environment or flag so that it applies during startup and even during any installation step that may invoke Python to precompile .py sources to .pyc files.

Recommended configuration

The default sys.int_info.default_max_str_digits is expected to be reasonable for most applications. If your application requires a different limit, set it from your main entry point using Python version agnostic code as these APIs were added in security patch releases in versions before 3.12.

Örnek:

>>> import sys
>>> if hasattr(sys, "set_int_max_str_digits"):
...     upper_bound = 68000
...     lower_bound = 4004
...     current_limit = sys.get_int_max_str_digits()
...     if current_limit == 0 or current_limit > upper_bound:
...         sys.set_int_max_str_digits(upper_bound)
...     elif current_limit < lower_bound:
...         sys.set_int_max_str_digits(lower_bound)

If you need to disable it entirely, set it to 0.

Dipnotlar

[1]

Bu özel yöntemler hakkında daha fazla bilgi Python Referans El Kitabında (Basic customization) bulunabilir.

[2]

Sonuç olarak, [1, 2] listesi [1.0, 2.0] ve benzer şekilde demetler için eşit kabul edilir.

[3]

Ayrıştırıcı, işlenenlerin türünü söyleyemediğinden sahip olmaları gerekir.

[4] (1,2,3,4)

Harfli karakterler, genel kategori özelliği “Lu” (Harf, büyük), “Ll” (Harf, küçük harf) veya “Lt” (Harf, başlık) karakterlerinden biri olan karakterlerdir.

[5] (1,2)

Bu nedenle, yalnızca bir tuple(demet) biçimlendirmek için, tek öğesi biçimlendirilecek tuple(demet) olan tek bir tuple(demet) sağlamanız gerekir.