16. Dodatek

16.1. Tryb interaktywny

16.1.1. Przechwytywanie błędów

Gdy wystąpi błąd, interpreter wyświetla komunikat błędu i ślad stosu. W trybie interaktywnym zwraca je do wiersza polecenia; jeżeli wejście pochodzi z pliku, na wyjściu generowany jest kod wyjścia różny od zera po wyświetleniu śladu stosu. (Błędy przechwycone przez słowo kluczowe except w poleceniu try nie są błędami w tym kontekście). Niektóre błędy są bezwarunkowo krytyczne i wywołują wyjście z programu z kodem wyjścia różnym od zera; dotyczy to wewnętrznych niezgodności i - w niektórych przypadkach - przepełnienia pamięci. Wszystkie komunikaty błędów są wyświetlane na standardowym wyjściu błędów; zazwyczaj jest to normalne wyjście z wykonywania komend.

Wpisanie znaku przerwania (zazwyczaj Control-C lub Delete) w pierwszorzędny lub drugorzędny prompt anuluje tryb wpisywania i wraca do pierwszorzędnego prompta. [1] Wpisanie znaku przerwania podczas wykonywania komendy wywołuje wyjątek KeyboardInterrupt, który może być obsłużony instrukcją try.

16.1.2. Wykonywalne skrypty Pythona

W systemach uniksowych podobnych do BSD, skrypty Pythona można uczynić bezpośrednio wykonywalnymi, jak skrypty shell, przez dodanie linii

#!/usr/bin/env python3

(zakładając, że interpreter jest na zmiennej PATH użytkownika) na początku skryptu i nadając plikowi tryb wykonywalny. #! muszą być pierwszymi dwoma znakami pliku. Na niektórych platformach ta pierwsza linia musi kończyć się uniksowym zakończeniem linii ('\n'), nie windowsowym zakończeniem linii ('\r\n'). Zwróć uwagę, że znak kratki, czy krzyżyka, '#', jest używany do rozpoczęcia komentarza w Pythonie.

Skryptowi można nadać tryb wykonywalny, lub permission, przy użyciu komendy chmod.

$ chmod +x myscript.py

W systemach Windows nie wyróżnia się „trybu wykonywalnego”. Instalator Pythona automatycznie powiązuje pliki .py z python.exe, żeby podwójne kliknięcie w plik Pythona uruchomiło go jako skrypt. Rozszerzeniem może być również .pyw. W tym przypadku okno konsoli, które normalnie się pojawia, zostanie ukryte.

16.1.3. Plik interaktywnego uruchomienia

Gdy używasz Pythona w trybie interaktywnym, często wygodne jest wykonywać jakieś standardowe komendy za każdym razem, gdy uruchamia się interpreter. Możesz to zrobić ustawiając zmienną środowiskową o nazwie PYTHONSTARTUP na nazwę pliku zawierającego twoje komendy uruchomieniowe. Jest to podobne do funkcji .profile shellów uniksowych.

Ten plik jest czytany tylko w sesjach interaktywnych, nie gdy Python czyta komendy ze skryptu i nie gdy /dev/tty jest podany jako źródło komend (które zachowuje się jak sesja interaktywna). Jest wykonywany w tym samym namespace’ie, w którym wykonują się interaktywne komendy, więc obiekty, które definiuje lub importuje mogą być używane bezpośrednio w interaktywnej sesji. Możesz również zmienić znaki prompt sys.ps1 i sys.ps2 w tym pliku.

Jeśli chcesz odczytać dodatkowy plik rozruchowy z bieżącego katalogu, możesz zaprogramować to w globalnym pliku rozruchowym używając kodu takiego jak if os.path.isfile('.pythonrc.py'): exec(open('.pythonrc.py').read()). Jeśli chcesz użyć pliku rozruchowego w skrypcie, musisz to zrobić jawnie w skrypcie:

import os
filename = os.environ.get('PYTHONSTARTUP')
if filename and os.path.isfile(filename):
    with open(filename) as fobj:
        startup_file = fobj.read()
    exec(startup_file)

16.1.4. Moduły dostosowywania

Python udostępnia dwa haki umożliwiające jego dostosowanie: sitecustomize i usercustomize. Aby zobaczyć jak to działa, należy najpierw znaleźć lokalizację katalogu pakietów użytkownika. Uruchom Python i uruchom ten kod:

>>> import site
>>> site.getusersitepackages()
'/home/user/.local/lib/python3.x/site-packages'

Teraz możesz stworzyć plik o nazwie usercustomize.py w tym katalogu i umieścić w nim co tylko chcesz. Będzie to miało wpływ na każde wywołanie Pythona, chyba że zostanie on uruchomiony z opcją -s, aby wyłączyć automatyczny import.

sitecustomize działa w ten sam sposób, ale jest zwykle tworzony przez administratora komputera w globalnym katalogu pakietów i jest importowany przed usercustomize. Więcej szczegółów można znaleźć w dokumentacji site moduł .

Przypisy